γράφει ο Γρηγόρης Δεούδης |
Οι ελέφαντες μπορούν να ακούσουν υποήχους ενώ οι νυχτερίδες μπορούν να ακούσουν υπερήχους. Τα πουλιά μπορούν να δουν στο υπεριώδες μήκος κύματος, ενώ τα φίδια μπορούν να «δουν» με τη χρήση υπέρυθρων ακτίνων. Υπάρχουν διάφανα πλάσματα στα αβυσσώδη βάθη της θάλασσας που αναβοσβήνουν ηλεκτροφωταυγές βιοχημικό φως στα χρώματα του ουράνιου τόξου, ενώ υπάρχουν πουλιά που χτυπούν τα φτερά τους 52 φορές/δευτερόλεπτο αιωρούμενα στον αέρα. Τα μυρμήγκια βλέπουν τον κόσμο ως ένα σκίτσο σε ένα χαρτί: δισδιάστατα, ενώ οι άνθρωποι έχουν μια τρισδιάστατη άποψη του κόσμου στον οποίο ζουν.
Όλες αυτές είναι πραγματικότητες. Πραγματικότητες οι οποίες δεν είναι κοινές σε όλες τις μορφές ζωής. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να ακούσουν υποήχους, ούτε υπερήχους. Δεν μπορούν να δουν στο υπεριώδες ούτε στο υπέρυθρο φάσμα φωτός. Έτσι, μπορούμε με ασφάλεια να πούμε ότι κάθε μορφή ζωής έχει τη δική της «εκδοχή» της πραγματικότητας. Για κάθε μορφή ζωής, η πραγματικότητα είναι πραγματική, αλλά την ίδια στιγμή δεν είναι πραγματική.
Γι' αυτό χρειάζεται κάποιος να είναι δεκτικός προς τις λεπτόρρευστες αιθέριες σφαίρες που αιωρούνται παντού γύρω μας. Σφαίρες πραγματικοτήτων που μπορεί να μην είναι ορατές σε εμάς αλλά υπάρχουν -σε αυτό που ονομάζουμε- πνευματική υπόσταση- η οποία είναι προσβάσιμη σε λεπτότερες διαστάσεις, σε σχέση με εμάς και το συμπυκνωμένο σώμα μέσα στο οποίο υπάρχουμε (εγκλωβιστήκαμε).
Αναπνέουμε αέρα που είναι ό,τι τα δέντρα και τα φυτά παράγουν. Η φυσική τροφή μας είναι τα ωμά χόρτα και λαχανικά, οι ξηροί καρποί και τα φρούτα. Ως εκ τούτου, καταναλώνουμε τη συνείδηση του Φυτικού Βασιλείου. Αναπνέουμε, τρώμε, όλα αυτά και ό,τι καταναλώνουμε αυτό χτίζει το σώμα και πλάθει τη συνείδησή μας.