Κατηγορία: Άρθρα του preludiance

«Όσοι αντιμετωπίζουν τα ψυχεδελικά ως ενθεογόνα, αφήνοντάς τα δηλαδή να επενεργήσουν σε βάθος σε ψυχολογικό, πνευματικό και γνωστικό επίπεδο, έχουν πολύ λιγότερες πιθανότητες για οποιουδήποτε είδους κατάχρηση και πολύ περισσότερες πιθανότητες για σημαντική ωφέλεια που θα επηρεάσει σε βάθος τους προαναφερθέντες τομείς.
Αντιθέτως, όσοι αντιμετωπίζουν τις ψυχεδελικές ουσίες μόνο ως μέσο ευφορικό, έχουν περισσότερες πιθανότητες προς μια αργή επιρρέπεια στη βλάβη, στους προαναφερθέντες τομείς (ψυχολογικό, πνευματικό, γνωστικό).

Τα ψυχοδηλωτικά είναι χρησιμότατα εργαλεία που όταν χρησιμοποιούνται με φειδώ --δουλεύοντας λίγο-λίγο με τον εαυτό, προχωρώντας αργά και μεθοδικά-- είναι ικανά να επιφέρουν ριζικές αλλαγές στην ψυχοσύνθεση του ατόμου.» ~ preludiance

εικόνα: aumega.art

Συντάκτης: Grigoris Deoudis Ετικέτες: ενθεογόνα, ψυχοδηλωτικά, ψυχεδελικά,

Ο Διακεκριμένος ιατρός Gabor Maté για τα Ψυχοδηλωτικά και το «ξεκλείδωμα» του Ασυνείδητου, από τον Καρκίνο ως την Τοξικομανία

Κατηγορία: Ειδήσεις

  Ο εξειδικευμένος επί της εξάρτησης από τα ναρκωτικά γιατρός, μιλάει για τη σύνδεση νου-σώματος και τις ιατρικές και συναισθηματικές δυνατότητες των ψυχοδηλωτικών.

Ο Δρ. Γκαμπόρ Ματέ (Gabor Maté), MD, λέει ότι το ασυνείδητο μπορεί να προκαλέσει ιατρικές καταθλίψεις όπως ο καρκίνος, ο εθισμός και το τραύμα. Στην ομιλία του στο Επιστημονικό Συνέδριο για τα Ψυχοδηλωτικά 2013, ο Ματέ απορρίπτει την υπόθεση ότι ο νους και το σώμα του ανθρώπου είναι ξεχωριστές οντότητες επισημαίνει μια εγγενή σύνδεση ανάμεσα στις ψυχολογικές/περιβαλλοντικές εμπειρίες και τις ιατρικές καταθλίψεις. Ο ίδιος υποστηρίζει ότι ο πόλεμος κατά των ναρκωτικών είναι στην πραγματικότητα ένας πόλεμος προς τους τοξικομανείς και μιλάει για το ενδεχόμενο διακοπής του εθισμού με τη χρήση των ψυχοδηλωτικών ουσιών. Συζητά, επίσης, την πιθανή ικανότητα των ψυχοδηλωτικών ουσιών, ιδιαίτερα της αγιαχουάσκα, να αντιστρέψει ιατρικά προβλήματα, όπως ο καρκίνος και ο εθισμός όταν συνδυάζεται με θεραπεία. Ακολουθεί η απομαγνητοφώνηση της ομιλίας του Δρ Γκαμπόρ Ματέ "Psychedelics and Unlocking the Unconscious; From Cancer to Addiction," (Τα Ψυχοδηλωτικά και το ξεκλείδωμα του Ασυνείδητου· Από τον Καρκίνο μέχρι την Τοξικομανία,) την οποία παρέδωσε στο 'Επιστημονικό Συνέδριο για τα Ψυχοδηλωτικά στο Όκλαντ της Καλιφόρνια, στις 20 Απριλίου 2013.

Το θέμα της ομιλίας μου είναι η χρήση του αγιαχουάσκα στην θεραπεία των πάσης φύσεως ιατρικών προβλημάτων, από καρκίνο μέχρι εθισμό. Και θα μπορούσατε να ρωτήσετε τι μπορεί, ενδεχομένως, ένα φυτό να κάνει για να θεραπεύσει αυτά τα τρομερά και απειλητικά για τη ζωή προβλήματα υγείας; Λοιπόν, φυσικά, όλα εξαρτώνται από την οπτική γωνία μέσα από την οποία καταλαβαίνουμε αυτά τα προβλήματα.

Τώρα, η ιατρική σκοπιά, η αλλοπαθητική δυτική ιατρική άποψη στην οποία είχα εκπαιδευτεί είναι ότι, ουσιαστικά, οι ασθένειες είναι ανωμαλίες που συμβαίνουν είτε οφείλονται σε εξωτερικές αιτίες, όπως ένα βακτήριο ή τοξίνη, ή κατά τύχη ή οφείλονται σε κακή τύχη, ή που οφείλονται σε θέματα γενετικής. Έτσι, οι αιτίες είναι εκτός της συνήθους εσωτερικής εμπειρίας-της συναισθηματικής και ψυχολογικής και πνευματικής ζωής του ατόμου. Αυτά είναι βιολογικά γεγονότα, οπότε εκεί πηγαίνει η ιατρική παραδοχή όπου τα αίτια χρειάζεται να γίνουν κατανοητά και οι θεραπείες χορηγούνται κατά έναν τυπικά βιολογικό τρόπο.

Πίσω από αυτό το σύνολο των υποθέσεων είναι δύο άλλες υποθέσεις. Η μια είναι ότι μπορείτε να διαχωρίσετε το ανθρώπινο σώμα από τον ανθρώπινο νου, έτσι ώστε ό,τι συμβαίνει σε μας συναισθηματικά και ψυχολογικά δεν έχει σημαντικές επιπτώσεις στην υγεία μας. Το δεύτερο: ότι το άτομο θα πρέπει να διαχωριστεί από το περιβάλλον. Λοιπόν, τι θα συμβεί σε μένα αν αναπτύξω καρκίνο; Αυτή είναι απλώς η κακή προσωπική μου, καθαρά προσωπική ατυχία, ή ίσως επειδή έκανα τα λάθος πράγματα, όπως να καπνίζω τσιγάρα; Αλλά, ότι ο καρκίνος μου θα μπορούσε να έχει κάτι να κάνει με την δια βίου αλληλεπίδραση που έχω με το περιβάλλον στο οποίο ζω --ιδιαίτερα το ψυχολογικό-κοινωνικό περιβάλλον-- αυτά δεν εμφανίζονται στο προσκήνιο.

Η χρήση των ψυχοδηλωτικών στις ΗΠΑ είναι τόσο κοινή όσο στα '60s

Κατηγορία: Ειδήσεις

Η χρήση των ψυχοδηλωτικών μπορεί να είναι περίπου τόσο κοινή σήμερα στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπως ήταν στη γενιά του 1960, σύμφωνα με νέα ανάλυση των δεδομένων. Φαίνεται ότι οι νέοι Αμερικανοί σήμερα είναι τόσο ικανοί να χρησιμοποιούν ουσίες όπως το LSD και η ψιλοκυβίνη στη διάρκεια της ζωής τους, όπως και οι 'baby boomer' γονείς τους στο απόγειό τους.

Ψυχοδραστικές ουσίες όπως το LSD (διαιθυλαμίδιο του λυσεργικού οξέος), η ψιλοκυβίνη («μαγικά μανιτάρια»), η μεσκαλίνη και ο πεγιότ διαδόθηκαν από μέλη της αντι-κουλτούρας του αμερικανικού 'baby boom', γενιάς κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960 και προωθήθηκαν ως μέσο επέκτασης της συνείδησης και της ενδοσκόπησης.

Τέτοιες ουσίες τροποποιούν τη διάθεση και την αντίληψη διεγείροντας συγκεκριμένους υποδοχείς του εγκεφάλου, του νευροδιαβιβαστή σεροτονίνης, κάτι που μπορεί να προκαλέσει διαφοροποιημένες καταστάσεις συνείδησης, αισθητικές και ακουστικές διαφοροποιήσεις, έντονα συναισθήματα και κάποιες φορές σύγχυση. Αποτιμώνται από ερασιτέχνες χρήστες για το τι ο εφευρέτης του LSD Άλμπερτ Χόφμαν (Albert Hoffman) ονομάζει 'μια εσωτερική χαρά' και 'δεκτικό πνεύμα.'

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, τέτοιες ουσίες έχουν απαγορευθεί και ανήκουν στο Παράρτημα Ι ως ελεγχόμενες ουσίες από το Νομοσχέδιο για τις Ελεγχόμενες Ουσίες του 1970 που υπεγράφη από τον τότε πρόεδρο των ΗΠΑ Ρίτσαρντ Νίξον, το οποίο δεν διαπίστωσε καμία ιατρική αξία στα ψυχοδηλωτικά και μεγάλες δυνατότητες για κατάχρηση.

Τα τελευταία χρόνια, όμως, οι ερευνητές έχουν αναγνωρίσει τα ψυχοδηλωτικά ως ελπιδοφόρα θεραπευτικά μέσα για παθήσεις τόσο διαφορετικές όπως ο αλκοολισμός, η Αγχώδης Μετατραυματική Διαταραχή (PTSD), η μείζουσα κατάθλιψη, και το άγχος του επικείμενου θανάτου. Ακτιβιστές υποδεικνύουν ότι οι νόμοι που περιορίζουν τη χρήση τους ήταν μια βιαστική αντίδραση στην πολιτιστική αναταραχή της δεκαετίας του 1960, και θα πρέπει να αναθεωρηθούν υπό το φως της εμφανούς επιστημονικής τους αξίας.

Οι νευροεπιστήμονες από το Νορβηγικό Πανεπιστήμιο Επιστημών και Τεχνολογίας αποφάσισαν να ερευνήσουν πώς η επικράτηση των ψυχοτρόπων ουσιών για λόγους αναψυχής συνεχίστηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες στο πέρασμα του χρόνου, παρά την περιοριστική νομοθεσία.

Στην έρευνά τους, διακρίνουν τη χρήση των ψυχοδηλωτικών όπως το LSD, την ψιλοκυβίνη και τη μεσκαλίνη, τα οποία έχουν παρόμοια αποτελέσματα γιατί δρουν κυρίως επί του υποδοχέα 2Α της σεροτονίνης στον εγκέφαλο, από άλλες ψυχοτρόπες ουσίες που συνήθως ονομάζονται 'παραισθησιογόνα', όπως το MDMA ("ecstasy") ή κεταμίνη, τα οποία έχουν διαφορετικούς μηχανισμούς δράσης.

«Τα ψυχοδηλωτικά είναι διαφορετικά από άλλες ψυχοτρόπες ουσίες, δεδομένου ότι δεν είναι γνωστό να είναι βιολογικώς επιβλαβή ή να προκαλούν εθισμό ή καταναγκαστική χρήση», δήλωσε η ερευνήτρια Τέρι Κρέμπς (Teri S. Krebs) και ο PAL-Ørjan Johansen σε ένα δελτίο τύπου. «Οι ειδικοί συμφωνούν ότι τα ψυχοδηλωτικά είναι λιγότερο επιβλαβή από το αλκοόλ και τα περισσότερα άλλα ψυχαγωγικά ναρκωτικά, αν και τα ψυχοδηλωτικά μπορεί να προκαλέσουν άγχος και σύγχυση κατά τη διάρκεια της επίδρασης της ουσίας.»

Εξέτασαν στοιχεία του 2010 από την Εθνική Έρευνα για τη χρήση ναρκωτικών* και την υγεία (NSDUH), στην οποία ρωτήθηκαν 57.873 τυχαία επιλεγμένοι Αμερικανοί για το ιστορικό τους σχετικά με ψυχοτρόπες ουσίες, προκειμένου να προσδιοριστεί η χρόνια χρήση των ψυχοδηλωτικών στο εν λόγω αντιπροσωπευτικό δείγμα του αμερικανικού πληθυσμού.
*Σημ.: ο όρος «ναρκωτικά» συμπεριλαμβάνει όλες τις ψυχοτρόπες ουσίες.

Τα αποτελέσματα, δημοσιεύθηκαν στο F1000Research και δείχνουν ότι περίπου 32 εκατομμύρια Αμερικανοί έχουν χρησιμοποιήσει κάποια ψυχοδηλωτικά τουλάχιστον μία φορά στη διάρκεια της ζωής τους-περίπου 17 τοις εκατό του συνόλου των Αμερικανών ενηλίκων μεταξύ των ηλικιών 21 και 64. Τα δεδομένα της έρευνας δεν διευκρινίζουν πότε ακριβώς στη διάρκεια της ζωής τους οι ερωτηθέντες χρησιμοποίησαν ψυχοτρόπες ουσίες.

«Τα συνολικά ποσοστά της χρόνιας χρήσης ψυχοδηλωτικών είναι περίπου τα ίδια μεταξύ των 'baby boomers' και των νεαρών ενηλίκων», γράφουν οι ερευνητές, και οι ψυχοτρόπες ουσίες εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται ευρέως στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε όλο τον κόσμο.

Η χρόνια χρήση ψυχοδηλωτικών μεταξύ των baby boomers ηλικίας 50 και 64 ετών ήταν παρόμοια με εκείνη των νεότερων ενηλίκων ηλικίας 21 έως 25, περίπου 15 τοις εκατό. Το υψηλότερο ποσοστό ήταν μεταξύ των ενηλίκων ηλικίας 30 έως 34-πάνω από 20 τοις εκατό. Μεσήλικες άνω των 65 ετών έχασαν σε μεγάλο βαθμό την έλευση των ψυχοδηλωτικών στη λαϊκή κουλτούρα, δεδομένου ότι μόνο το 1 τοις εκατό δήλωσαν ότι κάνουν χρήση.

Οι άνδρες ήταν πιο πιθανό να έχουν χρησιμοποιήσει ψυχοδηλωτικά από τις γυναίκες, ανεξάρτητα από την κατηγορία ηλικίας.

Υπήρχαν ωστόσο, διαφορές ανάμεσα στις γενεές ως προς τα είδη των ψυχοδηλωτικών που χρησιμοποιήθηκαν πιο συχνά. LSD, μεσκαλίνη και πεγιότ ήταν πιο κοινά μεταξύ των μεγαλύτερων ενηλίκων, ενώ οι νεότεροι ενήλικες ήταν πιο πιθανό να χρησιμοποιήσουν μανιτάρια ψιλοκυβίνης.

Οι ερευνητές αποδίδουν τη διαφορά στην παγκόσμια αύξηση χρήσης της ψιλοκυβίνης από το 1970. Ένα έγγραφο του 2009 πρότεινε ότι η αύξηση αυτή οφείλεται στην ευρεία διαθεσιμότητα των πληροφοριών σχετικά με το πώς να καλλιεργούν τα μανιτάρια, σε σύγκριση στα όσα οι προηγούμενες γενιές είχαν πρόσβαση.

Η Krebs και ο Johansen συμπεραίνουν ότι τα ψυχοδηλωτικά δεν έχουν μειωθεί σε δημοτικότητα μεταξύ των νέων Αμερικανών από το 1960. Το συμπέρασμά τους φαίνεται να τονίζει την αξία της ψυχαγωγικής χρήσης έναντι των επιστημονικών δυνατοτήτων:

«Οι άνθρωποι συχνά αναφέρουν τις μυστικιστικές εμπειρίες ως ένα σημαντικό λόγο για τη χρήση ψυχοδηλωτικών», είπαν στο δελτίο τύπου. «Αρχαιολογικά στοιχεία δείχνουν ότι τα ψυχοδηλωτικά φυτά έχουν χρησιμοποιηθεί στην Αμερική για πάνω από 5000 χρόνια, και σήμερα περίπου 300.000 άνθρωποι στις ΗΠΑ έχουν ένα αναγνωρισμένο δικαίωμα θρησκευτικής ελευθερίας να χρησιμοποιούν ψυχοδηλωτικά.»

πηγή: medical daily

Μετάφραση, απόδοση, επιμέλεια: Γρηγόρης Δεούδης για το preludiance

Ετικέτες: ειδήσεις, ενθεογόνα, ψυχοδηλωτικά, ΗΠΑ, '60s, LSD, μεσκαλίνη, πεγιότ, μανιτάρια ψιλοκυβίνης,

Το Επιστημονικό Συνέδριο για τα Ψυχοδηλωτικά διερευνά την ιατρική και θεραπευτική αξία του LSD, του ecstasy, της Ψιλοκυβίνης, της Αγιαχουάσκα

Κατηγορία: Ειδήσεις

Ο Ρικ Ντόμπλιν, ιδρυτής του Διεπιστημονικού
Συλλόγου Μελετών στα Ψυχοδηλωτικά (MAPS)

Το LSD, το "ecstasy" (MDMA), η ψιλοκυβίνη δεν είναι ουσίες που γενικά σχετίζονται με την ιατρική. Αλλά όλα αυτά βρίσκονται στο προσκήνιο στο "Επιστήμη στα Ψυχοδηλωτικά 2013" μια διάσκεψη που πραγματοποιήθηκε αυτό το Σαββατοκύριακο στο Όουκλαντ, συγκεντρώνοντας περισσότερους από 100 επιστήμονες από όλο τον κόσμο οι οποίοι κάνουν έρευνα σχετικά με τη χρήση αυτών των ψυχοτρόπων ουσιών για τη θεραπεία, μεταξύ άλλων, του αλκοόλ και του εθισμού στο κάπνισμα και στη Διαταραχή Μετατραυματικού Στρες.

Ο Ρικ Ντόμπλιν (Rick Döblin) είναι ο ιδρυτής του MAPS (Διεπιστημονική Ένωση Μελετών στα Ψυχοδηλωτικά), μια μη κερδοσκοπική φαρμακευτική εταιρεία που διοργάνωσε την εκδήλωση. Αναφέρει ότι η κυβέρνηση φαίνεται πιο ανοιχτή σήμερα σε ιατρικές μελέτες που αφορούν αυτές τις ψυχοτρόπες ουσίες.

«Απολαμβάνουμε μια αλλαγή της νοοτροπίας σε ρυθμιστικούς οργανισμούς τόσο στον Οργανισμό Ελέγχου Φαρμάκων και Τροφίμων (FDA) όσο και στον υπόλοιπο κόσμο», λέει, «και ανοίγονται νέες προοπτικές και στα οφέλη για τη θεραπεία αλλά και στη νευρολογική έρευνα.»

Οι επιστήμονες που συμμετέχουν στο συνέδριο περιλαμβάνουν γιατρούς από το UCLA, το Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης (NYU) και του πανεπιστημίου Johns Hopkins. Η εργασία τους περιλαμβάνει μελέτες σχετικά με το LSD για τη θεραπεία του αλκοολισμού· την ψιλοκυβίνη για την καταπολέμηση της εξάρτησης από τον καπνό και στη διευκόλυνση του στρες σε ασθενείς κατά το τέλος του κύκλου ζωής τους· το ecstasy για τη θεραπεία του Συνδρόμου του Μετα-τραυματικού Στρες (PTSD)· και Αγιαχουάσκα για την τοξικομανία.

«Αυτές οι ψυχοτρόπες ουσίες έχουν απίστευτο επιστημονικό δυναμικό και απίστευτες δυνατότητες θεραπείας», λέει ο Ντόμπλιν.

Το Επιστημονικό Συνέδριο για τα Ψυχοδηλωτικά διαρκεί μέχρι αύριο Δευτέρα.

πηγή: scpr

Μετάφραση, απόδοση, επιμέλεια: Γρηγόρης Δεούδης για το preludiance
Ετικέτες: ειδήσεις, αγιαχουάσκα, αλκοόλ, ιατρική, θεραπεία, θεραπευτική, ψιλοκυβίνη, ψυχοδηλωτικό, ψυχοτρόπο, ecstasy, LSD, MAPS, MDMA

Η Φαινομενολογία μέθης της Salvia divinorum

Κατηγορία: Ειδήσεις

γράφει ο Peter Addy, PhD

Σαλβινορίνη Α

  Η Σαλβινορίνη Α (η δραστική συσία στη Salvia divinorum), ένας ισχυρός και επιλεκτικός μη αζωτούχος ​​αγωνιστής Κάπα Οπιοειδούς Υποδοχέα, είναι ένα όλο και πιο δημοφιλές ψυχαγωγικό «ναρκωτικό». Υπάρχει αυξανόμενο ενδιαφέρον για τις επιδράσεις της Σαλβινορίνης Α, αλλά υπάρχει έλλειψη επιστημονικής βιβλιογραφίας σχετικά με τη φαινομενολογία υπό κατάσταση μέθης της Σαλβινορίνης Α, τις ομοιότητες και τις διαφορές με άλλες μη συνήθεις καταστάσεις συνείδησης και της δυνητικής κατάχρησης της Σαλβινορίνης A. Είναι αμφιλεγόμενο αν η Σαλβινορίνη Α μπορεί να ονομάζεται μια ψυχοδηλωτική ουσία. Στόχος μας ήταν να εξετάσουμε αυτή την έλλειψη με τη συστηματική καταγραφή και ανάλυση των οξειών υποκειμενικών αποτελεσμάτων της Σαλβινορίνης Α υπό ελεγχόμενες συνθήκες.

Σε μια διπλά-τυφλή τυχαιοποιημένη διασταυρούμενη μελέτη, 30 υγιείς ενήλικες αυτοχορηγήθηκαν είτε μια μη-ψυχοδιεγερτική δόση 100 mcg Σαλβινορίνης Α ή μίας ψυχοτρόπου δόσης των 1017 mcg Σαλβινορίνης Α σε αντισταθμιζόμενη σειρά σε ένα ελεγχόμενο περιβάλλον σε μεσοδιάστημα δύο εβδομάδων. Συνεντεύξεις σε πραγματικό χρόνο και αναδρομικά των συμμετεχόντων που περιγράφουν τις εμπειρίες τους καταγράφηκαν και μεταγράφονται. Τα πρακτικά αναλύθηκαν συστηματικά από τρεις βαθμολογητές με θεματική ανάλυση για την εξαγωγή των κοινώς αναφερθέντων θεματικών τομέων.

Η κατάσταση μέθης υπό τη λήψη Σαλβινορίνης Α αποτελούνταν από υποκειμενικά αξιολογούσες ξεχωριστές εμπειρίες, συμπεριλαμβανομένων της οπτικής-απτικής συναισθησίας, αντιληπτή παραμόρφωση της πραγματικότητας και σωματοαισθητικές αλλαγές, οι οποίες ήταν ασύγκριτες με οποιεσδήποτε άλλες καταστάσεις διαφοροποιημένης συνείδησης που βιώθηκαν άμεσα από τους συμμετέχοντες. Ωστόσο, υπήρξε επίσης κάποια επικάλυψη με σεροτονινεργικά ψυχοδηλωτικά, συμπεριλαμβανομένων των καλειδοσκοπικών απεικονίσεων και αντιληπτή επαφή με μη ανθρώπινες οντότητες.

Ο Peter H. Addy, PhD είναι σήμερα ένας μεταδιδακτορικός συνεργάτης στην ψυχιατρική Ιατρική σχολή του Γέιλ (Yale School of Medicine) και ειδικευόμενος ψυχολογίας στη 'Μονάδα Αγωγής Κατάχρησης Ουσιών', στο 'Κέντρο Ψυχικής Υγείας' στην πολιτεία του Κονέκτικατ. Η θέση του στο Yale περιλαμβάνει συνεργασία στην 'Ερευνητική Ομάδα Σχιζοφρένειας και Νευροφαρμακολογίας' για την κατανόηση των οξειών επιδράσεων της κάνναβης, της Salvia divinorum, της κεταμίνης και άλλων ψυχοδραστικών ουσιών. Το κλινικό έργο του στη 'Μονάδα Αγωγής Κατάχρησης Ουσιών', παρέχει ατομική θεραπεία στα εξωτερικά ιατρεία σε ενήλικες με προβλήματα χρήσης ουσιών συνδράμοντας με μια εβδομαδιαία ομάδα πρόληψης υποτροπών. Η διατριβή του Πίτερ ήταν μια μελέτη των οξειών συμπεριφοριστικών και υποκειμενικών επιδράσεων της Salvia divinorum, ένα φυτό που χρησιμοποιείται σε σαμανικές πρακτικές στο κεντρικό Μεξικό.

πηγή: maps

Μετάφραση, απόδοση, επιμέλεια: Γρηγόρης Δεούδης για το preludiance
Συντάκτης: Grigoris Deoudis Ετικέτες: Salvia divinorum, ανθρώπινες, απεικόνιση, διαφοροποιημένη, ειδήσεις, ενθεογόνο, θεραπεία, καλειδοσκοπική, Κάπα Οπιοειδές, κ οπιοειδές, κάνναβη, κατάσταση, κεταμίνη, μέθη, μελέτη, οντότητες, Σαλβινορίνη Α, σαμανικές πρακτικές, σεροτονινεργικό, συναισθησία, συνείδηση, φαινομενολογία, ψυχοδηλωτικό, ψυχοδιεγερτικό, ψυχοτρόπο,

Πειραματιζόμενοι με το LSD οι Επιστήμονες αποκρυπτογράφησαν δύο υποδοχείς σεροτονίνης [Αποκλειστική είδηση]

Κατηγορία: Ειδήσεις

Πλήρες διάγραμμα νευρωνικού κυττάρου

γράφει ο Mark Hoffman

  Δύο μόρια υποδοχέα για το φυσικό νευροδιαβιβαστή σεροτονίνης, που αντιπροσωπεύει ένα κρίσιμο μηχανισμό μηνυμάτων στο μυαλό μας που επηρεάζει τη συνείδησή μας, τώρα έχει αποκρυπτογραφηθεί από ερευνητές χρησιμοποιώντας κρυσταλλογραφία ακτίνων-Χ για την ανάλυση των ενώσεων σε ατομικό επίπεδο. Αυτό αποκάλυψε τις μοριακές δομές των δύο υποδοχέων, οι οποίες κρατούν το κλειδί για τη ρύθμιση των δραστηριοτήτων όπως ο ύπνος, η όρεξη και η διάθεση, αναφέρει το Nature News.

Γνωρίζοντας τον ακριβή μηχανισμό και τον τρόπο ενεργοποίησης αυτών των υποδοχέων παράσχει στόχους για μελλοντικά φάρμακα για την καταπολέμηση της κατάθλιψης, τις ημικρανίες ή την παχυσαρκία. Θα μπορούσαν επίσης να βοηθήσουν στην κατανόηση του πώς οι φυσικές δομές του εγκεφάλου παράγουν συνείδηση.

Ο Μράιαν Ροθ, νευροφαρμακολόγος στην Ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου του Chapel Hill της Βόρειας Καρολίνας, και συν-εκδότης δύο μελετών σχετικά με τα ευρήματά τους που δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Science την περασμένη εβδομάδα, εξήγησε τη σημασία και τις μεθόδους.

Οι υποδοχείς που αναλύθηκαν, με την ονομασία 1Β και 2Β, είναι μόνο δύο από τους 14 διαφορετικούς γνωστούς υποδοχείς σεροτονίνης. Αυτά τα μόρια κείνται επί των εξωτερικών μεμβρανών των νευρικών κυττάρων· όταν φάρμακα ή νευροδιαβιβαστές κλειδώνουν εντός των υποδοχέων από το εξωτερικό του κυττάρου, προκαλούν την απελευθέρωση άλλων χημικών ουσιών μέσα στο κύτταρο, όπως ονομάζονται σηματοδοτήσεις αλληλουχίας αντιδράσεων (cascades).

Αυτές οι αλληλουχίες έχουν διαφορετικά αποτελέσματα ανάλογα με το τι φάρμακο, ουσία ή νευροδιαβιβαστής τους έχει προκαλέσει και ενεργοποιούν περαιτέρω ορμόνες και μεταβολίτες, οι οποίοι έχουν την τελική ευθύνη για πολλές πτυχές του τρόπου που αισθανόμαστε, αντιλαμβανόμαστε και συμπεριφερόμαστε.

Οι επιστήμονες έχουν προσπαθήσει να αποκρυπτογραφήσουν αυτούς τους υποδοχείς σεροτονίνης για χρόνια. Ο Ροθ και οι συνεργάτες του, έκαναν αυτή τη σημαντική ανακάλυψη αποκαλύπτοντας τις δομές του υποδοχέα με τη χρήση κρυσταλλογραφίας ακτίνων Χ, στην οποία η δέσμη ακτίνων Χ έβαλε κατά των κρυστάλλων της ένωσης, και η δομή συνάγεται από το πώς η ακτίνα διασπάρθηκε.

Οι επιστήμονες τότε διερεύνησαν το πώς αυτές οι διαφορές που βρέθηκαν στη σύνδεση μεταξύ των δύο υποδοχέων, επηρέασαν τη χημική αλληλουχία αντιδράσεων. Προκάλεσαν την ενεργοποίηση τόσο του 1Β όσο και του 2Β με το ισχυρό ψυχοδηλωτικό LSD και έναν από τους προδρόμους του ένα φάρμακο για την ημικρανία, με την ενεργό ουσία εργοταμίνη. Οι ουσίες παρήγαγαν δύο διαφορετικές χημικές αλληλουχίες αντιδράσεων -πρωτεΐνη G και β-αρρεστίνη- από τον υποδοχέα 1Β, αλλά μόνο μια (β-αρρεστίνη) από τον υποδοχέα 2Β.

Ο Ροθ λέει ότι μαθαίνοντας να ελέγχουμε τις αλληλουχίες αντιδράσεων είναι πιθανό να είναι ζωτικής σημασίας για τη μεγιστοποίηση των ευεργετικών επιδράσεων των φαρμάκων/ουσιών και την ελαχιστοποίηση των παρενεργειών.

Η μελέτη: 
Chong Wang et al., Structural Basis for Molecular Recognition at Serotonin Receptors, Science, 2013, DOI: 10.1126/science.1232807 Daniel Wacker et al., Structural Features for Functional Selectivity at Serotonin Receptors, Science, 2013, DOI: 10.1126/science.1232808

πηγή:  scienceworldreport

Μετάφραση, απόδοση, επιμέλεια: Γρηγόρης Δεούδης για το preludiance
author: Grigoris Deoudis || LSD, ergotamine, news, αποκλειστική είδηση, νευροδιαβιβαστής, νευροεπιστήμες, Ψυχοδηλωτικό, υποδοχείς, εργοταμίνη, σεροτονίνη, αποκρυπτογράφησαν, επιστήμονες

Τα ψυχοδηλωτικά μπορούν να ξεκλειδώσουν μυστήρια του εγκεφάλου

Κατηγορία: Ειδήσεις

Ο Ντέιβιντ Νατ λέει ότι η έρευνα για τις ψυχικές ασθένειες εμποδίζεται από την απαγόρευση ουσιών όπως η ψιλοκυβίνη και το LSD.

Ο Ντέιβιντ Νατ ισχυρίζεται ότι τα ψυχοδηλωτικά,
όπως τα «μαγικά» μανιτάρια μπορούν να παράσχουν γνώσεις
σχετικά με την κατάθλιψη και τη σχιζοφρένεια.
Φωτογραφία: Andy Paradise / Rex Features

28 Ιουν. 2012 - Οι επιστήμονες θα πρέπει να έχουν πρόσβαση σε παράνομα ψυχοδηλωτικά, όπως το LSD και η ψιλοκυβίνη για να τους βοηθήσουν στην έρευνα του εγκεφάλου, δήλωσε ο καθηγητής Ντέιβιντ Νατ, πρώην σύμβουλος ιατρικής της κυβέρνησης της Μ. Βρετανίας. Είπε ότι η έρευνα στα βαθύτερα μυστήρια του εγκεφάλου, συμπεριλαμβανομένης της συνείδησης και της ψυχικής ασθένειας, είχε περιοριστεί από την απαγόρευση τέτοιων ουσιών.

Ο καθηγητής Νατ είπε ότι οι επιστήμονες δύνανται να βρουν θεραπείες για παθήσεις όπως η σχιζοφρένεια, χρησιμοποιώντας σύγχρονες τεχνικές για να μελετήσουν τις επιπτώσεις των ψυχοδηλωτικών στον εγκέφαλο.

«Η νευροεπιστήμη θα έπρεπε να προσπαθούσε να κατανοήσει πώς λειτουργεί ο εγκέφαλος,» είπε ο Νατ, ο οποίος είναι καθηγητής νευροψυχοφαρμακολογίας στο Κολλέγιο Ιμπέριαλ του Λονδίνου.

«Τα ψυχοδηλωτικά αλλάζουν τον εγκέφαλο, ίσως με τον πιο εκτεταμένο τρόπο από κάθε άλλη ουσία που γνωρίζουμε μέχρι σήμερα, τουλάχιστον όσον αφορά την κατανόηση της συνείδησης και τη συνδεσιμότητα. Ως εκ τούτου θα έπρεπε να κάνουμε πολύ περισσότερη έρευνα σχετικά με αυτές τις μελέτες. Είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι 40 χρόνια εξελίξεων στην τεχνολογία απεικόνισης του εγκεφάλου και δεν υπήρξε ποτέ πριν μια μελέτη για το θέμα αυτό. Νομίζω ότι αυτό είναι σκανδαλώδες, νομίζω ότι είναι εξωφρενικό το γεγονός ότι αυτές οι μελέτες δεν έχουν γίνει. Και δεν έχουν γίνει απλώς και μόνο επειδή τα «ναρκωτικά» ήταν παράνομα.»

Μιλώντας στην εφημερίδα Guardian πριν από μια διάλεξη που θα δώσει στο συμπόσιο νευροεπιστημών στο κολλέγιο του πανεπιστημίου του Λονδίνου την Παρασκευή, ο Νατ δήλωσε ότι έβγαλαν έναν εθελοντή από ένα πρόσφατο πείραμα  σε μια έρευνα, επειδή ανησυχούσε ότι «το να είσαι σε μια έρευνα με ένα -όπως το αποκαλούν- παράνομο «ναρκωτικό» θα μπορούσε να σημαίνει ότι δεν θα ήταν σε θέση να ταξιδέψει σε ορισμένες χώρες, όπως η Αμερική. Το να θέλει κάποιος να αναστέλλει την έρευνα στο μέτρο αυτό, είναι κάτι το εξωφρενικό.»

Οι απόψεις του Νατ αμφισβητούσαν το ρόλο των κυβερνήσεων σε όλο τον κόσμο που -σε μεγάλο βαθμό- κατατάσσουν τα ψυχοδηλωτικά ως επιβλαβή και παράνομα. Ο καθηγητής έχει συνηθίσει να είναι το αγκάθι στα μάτια των αρχών. Το 2009, ο τότε γραμματέας για την υγεία της Μ. Βρετανίας, Άλαν Τζόνσον, τον απέλυσε από τη θέση του ως πρόεδρο του 'Γνωμοδοτικού Συμβουλίου της κυβέρνησης για την Κατάχρηση Ναρκωτικών' διότι δήλωσε δημόσια ότι το αλκοόλ και ο καπνός είναι πιο επιβλαβή από το LSD, το «ecstasy» και την κάνναβη.

Εκατοντάδες κλινικές δοκιμές των ψυχοδηλωτικών ουσιών όπως το LSD πραγματοποιήθηκαν στη δεκαετία του 1950 και του 1960, με επιτυχημένες θεραπείες, μεταξύ των οποίων μία για εθισμό στο αλκοόλ. Ωστόσο, από τότε που το LSD απαγορεύτηκε σε όλο τον κόσμο, ο αριθμός των επιστημονικών μελετών έχει πέσει σχεδόν στο μηδέν, και δεν έχουν υπάρξει μελέτες που χρησιμοποιούν σύγχρονες τεχνικές απεικόνισης, όπως η μαγνητική τομογραφία (MRI) για να δούμε ποια τμήματα του εγκεφάλου επηρεάζονται από αυτό.

Είναι η Θεραπεία με τα Ψυχοδηλωτικά το μέλλον;

Κατηγορία: Ειδήσεις

γράφει ο Sam Woolfe

  Ο Δρ Ρόμπιν Καρχαρτ-Χάρις είναι ένας νευροψυχοφαρμακολόγος ο οποίος εργάζεται στο Κολλέγιο Ιμπέριαλ του Λονδίνου. Στο παρελθόν εργάστηκε υπό τον Ντέιβιντ Νατ, τον πρώην πρόεδρο του 'Γνωμοδοτικού Συμβουλίου για την Κατάχρηση των Ναρκωτικών'. Ο Νατ απολύθηκε διότι ήταν κομμάτι σκληρό καρύδι (στα μάτια της κυβέρνησης εν πάσει περιπτώσει), με τον ισχυρισμό ότι το MDMA («ecstasy») και τα «μαγικά» μανιτάρια ήταν λιγότερο επιβλαβή από την ιππασία και το αλκοόλ. Για όσους παρακολούθησαν τα δύο μέρη του προγράμματος 'Drugs Live' στο Βρετανικό κανάλι 4, ο Καρχαρτ-Χάρις ήταν ένας από τους επιστήμονες που εμπλέκονται στη χορήγηση του MDMA σε κλινικό περιβάλλον σ' έναν ιερέα και στον ηθοποιό Keith Allen (Κιθ Άλεν). Το πρόγραμμα συνέβαλε στην προώθηση των στοιχείων που αποδεικνύουν ότι το MDMA («ecstasy») θα μπορούσε να είναι χρήσιμο στους πάσχοντες με το Σύνδρομο Μετατραυματικού Στρες (PTSD), ώστε να είναι τελικώς σε θέση να το ξεπεράσουν.

Στο εγγύς μέλλον ο Καρχαρτ-Χάρις θα διεξάγει δύο νέες συναρπαστικές πειραματικές μελέτες. Η μια είναι με την ψιλοκυβίνη, το ψυχοτρόπο συστατικό στα «μαγικά» μανιτάρια· η δεύτερη είναι για το LSD. Και στις δύο θα κάνει χρήση των τεχνικών απεικόνισης του εγκεφάλου. Η μελέτη για το LSD θα είναι πρωτοποριακή διότι θα είμαστε σε θέση να δούμε ποιες είναι οι διαφορετικές περιοχές του εγκεφάλου που επηρεάζονται υπό την επίδραση της ουσίας, όπου η ροή του αίματος και η δραστηριότητα είναι πιο εξέχοντα, για παράδειγμα.

Ο Καρχαρτ-Χάρις δήλωσε ότι για πρώτη φορά άρχισε να ενδιαφέρεται για τη θεραπεία με τα ψυχοδηλωτικά και την υπερπροσωπική ψυχολογία αφότου διάβασε τη λεπτομερή μελέτη του Σταν Γκροφ (Stan Grof) 'Σφαίρες του Ανθρώπινου Ασυνείδητου' (Realms of the Human Unconscious) (1975). Το έργο του Grof περιγράφει τα πειράματά του όπου χορηγήθηκε σε εθελοντές LSD και του πώς η έρευνά του σχετίζεται με το ανθρώπινο ασυνείδητο, οι διαδικασίες στο νου, που συμβαίνουν κάτω από την συνειδητή μας επίγνωση. Ο Grof διαπίστωσε επίσης ότι το LSD θα μπορούσε να προκαλέσει εμπειρίες που περιλαμβάνουν αρχέτυπα (σε όρους του Γιουνγκ, αυτά είναι τα οικουμενικά ανθρώπινα σύμβολα, όπως «Ο Σοφός»), μια διάσπαση του εγώ και μια βαθύτερη αίσθηση της σύνδεσης με τους άλλους και το Σύμπαν.

«Το LSD είναι μια ψυχοδηλωτική ουσία που προκαλεί περιστασιακά ψυχωτική συμπεριφορά σε άτομα που δεν το πήρανε.» — Τίμοθι Λίρι

Ετικέτες: LSD is a psychedelic drug which occasionally causes psychotic behavior in people who have NOT taken it Timothy Leary, ψυχοδηλωτικό, ουσία, περιστασιακά, ψύχωση, άτομα, ρητό, φράση, παροιμία, quote, saying

Φως στη δραστηριότητα των επιδράσεων των «μαγικών» μανιταριών σε έρευνες απεικόνισης του εγκεφάλου

«μαγικά» μανιτάρια © cbaloga/Fotolia

Κατηγορία: Ειδήσεις

24 Ιαν. 2012 - Οι τομογραφίες εγκεφάλου των ανθρώπων υπό την επίδραση της ψιλοκυβίνης, του ενεργού συστατικού στα «μαγικά» μανιτάρια, έχουν δώσει στους επιστήμονες την πιο λεπτομερή εικόνα μέχρι σήμερα για το πώς οι ψυχοδηλωτικές ουσίες λειτουργούν. Τα ευρήματα από δύο μελέτες που δημοσιεύονται σε επιστημονικά περιοδικά αυτή την εβδομάδα εντόπισαν περιοχές του εγκεφάλου όπου η δραστηριότητα καταστέλλεται με ψιλοκυβίνη και δείχνουν ότι βοηθά τους ανθρώπους να βιώνουν τις μνήμες πιο έντονα.

__________________________________

Στην πρώτη μελέτη, δημοσιευθείσα στις 23 Ιανουαρίου στα Πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών (PNAS), σε 30 υγιείς εθελοντές χορηγήθηκε ψιλοκυβίνη με τη μέθοδο τη έγχυσης, καθώς βρίσκονταν μέσα σε σαρωτές μαγνητικού συντονισμού (MRI), οι οποίοι μέτρησαν αλλαγές στη δραστηριότητα του εγκεφάλου. Οι τομογραφίες έδειξαν ότι η δραστηριότητα μειώθηκε σε περιοχές «κόμβου» του εγκεφάλου-περιοχές που είναι ιδιαίτερα καλά συνδεδεμένες με άλλες περιοχές.

Η δεύτερη μελέτη, που αναμένεται να δημοσιευθεί σε απευθείας σύνδεση από τη Βρετανική Ψυχιατρική Επιθεώρηση, στις 24 Ιανουαρίου, διαπίστωσε ότι η ψιλοκυβίνη ενίσχυσε τις αναμνήσεις των εθελοντών, προσωπικές αναμνήσεις, οι οποίες -προτείνουν οι ερευνητές- θα μπορούσαν χρησιμεύσουν ως συμπλήρωμα της ψυχοθεραπείας.

Ο καθηγητής Ντέιβιντ Νατ, από το Τμήμα Ιατρικής του Κολλεγίου Ιμπέριαλ του Λονδίνου, ο ανώτερος συντάκτης των δύο μελετών, είπε: «Τα ψυχοδηλωτικά θεωρούνται το είδος εκείνο των ψυχοτρόπων που διευρύνουν το νου, και έχει κοινώς θεωρηθεί ότι η λειτουργία τους βασίζεται στην αύξηση της εγκεφαλικής δραστηριότητας, αλλά έκπληκτοι, ανακαλύψαμε ότι η ψιλοκυβίνη προκαλεί στην πραγματικότητα μείωση της δραστηριότητας σε περιοχές που έχουν τις πυκνότερες συνδέσεις με άλλες περιοχές. Αυτά τα κέντρα περιορίζουν κάθε εμπειρία μας από τον κόσμο και τη διατηρούν εύρυθμη. Γνωρίζουμε τώρα ότι η απενεργοποίηση των περιοχών αυτών οδηγεί σε μια κατάσταση στην οποία ο κόσμος βιώνεται ως κάτι παράξενο.»

Η κεταμίνη βοηθά παιδιά με υπότυπο διπολικής διαταραχής

Κατηγορία: Ειδήσεις

Κεταμίνη: μια ανέλπιστη ψυχοενεργή ουσία βοηθά παιδιά που βρίσκονται υπο καθεστώς φόβου  

Από τότε που θυμάται τον εαυτό του, ο Τζόρτζ ΜακΚάν ζεί υπό καθεστώς φόβου. Όταν κοιμόταν είχε τρομακτικούς εφιάλτες γεμάτους με βίαιες εικόνες. Όταν ήταν ξύπνιος, συχνά αισθάνονταν ότι απειλείται από τους ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων και των μελών της οικογένειάς του. Και όταν αισθανόταν να απειλείται, γινόταν επιθετικός, ακόμη και βίαιος.

Ο Τζόρτζ πέρασε τα παιδικά του χρόνια βέβαιος ότι κάτι πολύ κακό επρόκειτο να συμβεί. Και όταν ήταν 12, συνέβη. Οι αδυσώπητοι φόβοι του οδήγησαν σε μια βίαιη έκρηξη στο σχολείο. Και Τζόρτζ βρέθηκε σε ένα ψυχιατρικό νοσοκομείο.

Ήταν ένα τρομακτικό μέρος για ένα φοβισμένο παιδί. Όταν τα μέλη του προσωπικού προσπάθησαν να τον συγκρατήσουν κατά τη διάρκεια μιας αντιπαράθεσης, πάλεψε ως εάν η ζωή του ήταν σε κίνδυνο. Ο Τζόρτζ ήταν μεγαλόσωμος και δυνατός για την ηλικία του. Αλλά δεν επρόκειτο για διαγωνισμό.

«Ήμουν δεμένος κάτω στους αστραγάλους, στο στήθος και στους καρπούς μου», λέει. «Και με έβαλαν σε ένα δωμάτιο με μαλακή επένδυση τοίχων, ξέρεις. Θυμάμαι πως ούρλιαζα και ούρλιαζα και ούρλιαζα.»

Σήμερα, ο Τζόρτζ είναι 22 και ξανά πίσω στο σπίτι με τους γονείς του, δύο μικρότερα αδέλφια και ένα σκυλί που ονομάζεται Τρέσελ. Ζουν σε ένα μικρό, μονώροφο σπίτι σε μικρή απόσταση από το Μανχάταν.

Όταν ο Τζορτζ ανοίγει την πόρτα, είναι σαφές ότι έχει εξελιχθεί σε ένα μεγαλόσωμο, εύρωστο νεαρό. Φοράει γυαλιά χωρίς σκελετό και ελαφρώς τσαλακωμένα ρούχα. Η χειραψία του είναι απροσδόκητα απαλή.

Το πάθος του Τζορτζ είναι οι ταινίες, για τις οποίες κάνει κριτική στο ιστολόγιό του. Έχει μάλιστα γράψει και ένα-δυο σενάρια. Το ένα είναι ουέστερν. «Είναι για την λύτρωση και για το εάν οι άνθρωποι μπορούν να τη βρουν ή όχι», λέει.

Καθισμένος στον καναπέ του σαλονιού με τη μητέρα του, Σίντνεϊ ΜακΚάν, ο Τζορτζ εξηγεί πώς η δική του λύτρωση ήρθε με τη μορφή ενός περίεργου ψυχίατρου και την πειραματική χρήση μιας ψυχοενεργής ουσίας που ονομάζεται κεταμίνη.

Ο Τζορτζ ΜακΚάν στην
ηλικία των 5

Η μάχη του Τζορτζ με το φόβο και την οργή ξεκίνησε πριν προλάβει να μιλήσει. Η μητέρα του συνειδητοποίησε από νωρίς ότι ο γιος της δεν έμοιαζε καθόλου με τον ξάδελφό του της ίδιας ηλικίας.

«Θυμάμαι όταν έγιναν 3 ετών η κουνιάδα μου μου λέει, «Ω, δεν είναι καταπληκτικό που έγιναν τριών; Είναι τόσο συνεργασίμοι», λέει. Και θυμάμαι που είπα, «Όχι, όχι με εμάς.»

Τα ξεσπάσματα του Τζορτζ ήταν ακραία. «Ένα απλό όχι θα μπορούσε να καταλήξει σε ώρες ουρλιαχτών και δαγκωμάτων και κλοτσιών» λέει η Σίντνεϊ. Τα άγχη του γιου της ήταν επίσης ακραία.

«Μέχρι τη στιγμή που πήγε στο νηπιαγωγείο, ήταν τόσο νευρικός για τα πάντα», λέει. «Φοβότανε να μπει στο λεωφορείο. Φοβόταν τον οδηγό του λεωφορείου. Φοβόταν το σχολείο. Δεν μπορούσε να πάει στα σπίτια άλλων ανθρώπων. Δεν μπορούσε να έχει μια ώρα παιχνιδιού.»

Στο σπίτι, τα ξεσπάσματά του εξελίχθηκαν σε οργή, λέει η Σίντνεϊ. Στη συνέχεια, αφού το επεισόδιο είχε τελειώσει, ο γιος της ζητούσε συγγνώμη και αισθανόταν έντονη ντροπή και ενοχή. Η Σίντνεϊ συνειδητοποίησε μια μέρα όταν ήταν 5 ετών, πόσο απελπισμένος είχε γίνει.

«Τον βρήκα στο δωμάτιό του, και είχε προσπαθήσει να κρεμαστεί από τη ράβδο της κουρτίνας», λέει. «Πήρε ένα μαντίλι και το έδεσε στη ράβδο της κουρτίνας, το είχε δέσει γύρω από το λαιμό του και προσπάθησε να κρεμαστεί.»

Η Σίντνεϊ άρχισε να πηγαίνει τον γιο της σε ψυχολόγους και ψυχιάτρους. Της είπαν ότι είχε ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή και ΔΕΠΥ (Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής - Υπερκινητικότητας). Τελικά, κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο ψυχιατρικό νοσοκομείο στην ηλικία των 12, είχε διαγνωστεί με διπολική διαταραχή.

Όλες οι διαγνώσεις συμπληρώθηκαν με φάρμακα: Zoloft, Paxil, Ritalin. «Θυμάμαι πολλά χάπια με διαφορετικά χρώματα,» λέει ο Τζορτζ. Αλλά δεν τον έκαναν να νοιώθει πολύ καλύτερα. Και μερικά τον έκαναν χειρότερα.

Η Σίντνεϊ ΜακΚάν θυμάται που προσπαθούσε να διατηρήσει την ισορροπία, έχοντας όλη την οικογένεια, συμπεριλαμβανομένου του Τζορτζ, να καθίσουν μαζί για δείπνο. Αλλά πάντα κάτι συνέβαινε, λέει. «Είτε θα έφευγε μακριά οργισμένος ​​και θα άφηνε το τραπέζι, ή ένα από τα άλλα παιδιά θα εκνευριζόταν και φοβισμένο θα άφηνε το τραπέζι, ή θα θύμωνε και θα άφηνε το τραπέζι. Εμείς κυριολεκτικά ποτέ δεν ολοκληρώσαμε ένα γεύμα.»

Μέχρι τη στιγμή που ο Τζορτζ ήταν έφηβος, είχε γίνει ο ασθενής του Δημήτρη Πάπολος (Demitri Papolos), ένας ψυχίατρος που αναλάμβανε παιδιά με παρόμοια προβλήματα. Ο Πάπολος είναι διευθυντής έρευνας στο Ίδρυμα Ερευνών Ανηλίκων με Διπολική Διαταραχή και ερευνητής στο Κολλέγιο Ιατρικής Άλμπερτ Άινστάιν. Είναι επίσης ο συγγραφέας του βιβλίου The Bipolar Child.

Ο Πάπολος πιστεύει ότι τα παιδιά όπως ο Τζορτζ έχουν ένα υπότυπο Διπολικής Διαταραχής, που ο ίδιος αποκαλεί ο «φόβος της βλάβης».

Αυτή είναι μια αμφιλεγόμενη άποψη. Υπάρχει δημόσιος διάλογος για την ψυχική υγεία σχετικά με το ποιά παιδιά θα πρέπει να λέγεται ότι πάσχουν από διπολική διαταραχή. Και δεν υπάρχει συναίνεση σχετικά με το πως πρέπει να κατατάξουμε παιδιά όπως ο Τζορτζ ΜακΚάν. Αλλά ο Πάπολος λέει πώς οι έρευνες δείχνουν ότι υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες από αυτά - αν και πολλά έχουν ηπιότερα συμπτώματα από τον Τζορτζ.

Υπάρχουν πολλά βασικά χαρακτηριστικά αυτών των παιδιών, λέει ο Πάπολος. Το ένα είναι μια ποικιλία από διαταραχές ύπνου συμπεριλαμβανομένων των συχνών και τρομακτικών εφιαλτών. «Όλα έχουν να κάνουν με την καταδίωξη ή εγκατάλειψη», λέει. «Κάποιο ζώο τους κυνηγά. Ένας καρχαρίας δαγκώνει το πόδι τους, και νιώθουν το αίμα και τον πόνο.»

Ο Τζορτζ ΜακΚάν είχε πολλά όνειρα όπως αυτό, μεταξύ των οποίων ένα στο οποίο ο πατέρας του επέζησε ένα φοβερό τροχαίο ατύχημα και ακολούθως πυροβολήθηκε και σκοτώθηκε.

Ένα άλλο χαρακτηριστικό των παιδιών όπως ο Τζορτζ, λέει ο Πάπολος, είναι μια ακραία αντίδραση όταν κάποιος προσπαθεί να ελέγξει τη συμπεριφορά τους. «Μπορεί κάλλιστα να είναι πολύ επιθετική, ιδιαίτερα στο σπίτι και ιδιαίτερα όπου υπάρχει κάποια επιβολή ορίων, επειδή η επιβολή ορίων βιώνεται ως απειλή για αυτούς», λέει. «Λειτουργούν σε ένα πολύ πρωτόγονο επίπεδο πάλης-ή-φυγής».

Όταν αυτά τα παιδιά γίνονται βίαια δεν είναι προμελετημένο, λέει ο Πάπολος. Δεν είναι δυνητικά κατα συρροή δολοφόνοι. Ανταποκρίνονται όπως ένα ζώο για την υπεράσπιση του εδάφους του.

«Αυτό σίγουρα περιγράφει τον Τζορτζ ως παιδί», λέει η Σίντνεϊ ΜαΚάν. «Η αντίδραση θα είναι σαν κάτι στιγμιαίο», λέει. Ο Τζορτζ περιγράφει την αντίδρασή του ως «επιτάχυση από το 0 στο 100 σε ένα χιλιοστό του δευτερολέπτου.»

Αλλά μόλις τελειώσει ένα τέτοιο επεισόδιο, αυτά τα παιδιά μπορεί να είναι γλυκά και στοργικά, λέει ο Πάπολος.

Υπάρχει ένα ακόμη χαρακτηριστικό του προφίλ «φόβος της βλάβης» που δεν έχει να κάνει καθόλου με τη συμπεριφορά. Αυτά τα παιδιά εξάπτονται εύκολα, λέει ο Πάπολος, ιδιαίτερα τη νύχτα.

Για άλλη μια φορά, ο Τζορτζ ΜακΚάν ταιριάζει με αυτό το προφίλ. Λέει ότι, πολλές φορές, βάζει μια παγοθήκη στο κεφάλι του για να τον βοηθήσει να τον πάρει ο ύπνος.

Οι μελέτες έδειξαν ότι τα παιδιά αυτά φαίνεται να είναι μια ξεχωριστή ομάδα, ο Πάπολος άρχισε να αναρωτιέται αν θα μπορούσε να υπάρχει ένας καλύτερος τρόπος για τη θεραπεία τους. Ήξερε ότι τα συνήθη φάρμακα για την κατάθλιψη, το άγχος και τη μανία δεν ήταν αρκετά. Έτσι άρχισε να ψάχνει για ένα φάρμακο που θα μπορούσε να μειώσει το φόβο και ταυτόχρονα τη θερμοκρασία του σώματος.

«Και ιδού υπήρχαν μελέτες σε ζώα που δείχνουν ότι η κεταμίνη έκανε ακριβώς αυτό,» λέει.

Η κεταμίνη έχει εγκριθεί ως αναισθητικό. Είναι, επίσης, μια ουσία που την παίρνουν ως ψυχοδηλωτικό στα κλαμπ και μπορεί να προκαλέσει εξωσωματικές εμπειρίες. Και η έρευνα τα τελευταία χρόνια δείχνει ότι η κεταμίνη μπορεί να άρει τη βαριά κατάθλιψη, συχνά μέσα σε λίγα λεπτά.

Ο Πάπολος σκέφτηκε ότι ενδεχομένως θα μπορούσε να βοηθήσει τα φοβισμένα παιδιά τα οποία μελετούσε. Είχε ένα ιδιαίτερο παιδί στο μυαλό: ένα επτάχρονο κορίτσι που είχε σοβαρούς εφιάλτες, νυχτερινούς τρόμους, άγχος αποχωρισμού και ψυχωτικά συμπτώματα. Και, κατά τύχη, αυτό το μικρό κορίτσι είχε προγραμματιστεί για μια οδοντιατρική διαδικασία που μπορεί να γίνει χρησιμοποιώντας μια εισπνεόμενη μορφή της κεταμίνης ως αναισθητικό.

«Πήρε κεταμίνη, και για δύο εβδομάδες ήταν τελείως ασυμπτωματική,» λέει ο Πάπολος. «Δεν είχαμε δει ποτέ κάτι παρόμοιο στο παρελθόν.» Αυτό ήταν πριν από πέντε χρόνια. Σήμερα, η κοπέλα παίρνει ακόμα κεταμίνη και εξακολουθεί να είναι απαλλαγμένη από τα συμπτώματα, λέει ο Δημήτρη Πάπολος.

Το LSD και οι Νευροεπιστήμες

David E. Nichols, PhD

Κατηγορία: Ειδήσεις

Αυτή η ομιλία στο τριήμερο Διεθνές Συνέδριο για τα Ψυχοδηλωτικά, θα αποτελέσει τη βάση για την κατανόηση της σημασίας των υποδοχέων 5-ΗΤ_2Α στον εγκέφαλο. Οι υποδοχείς 5-ΗΤ_2Α ευρέως εκτιμάται πλέον ότι είναι το σημείο-κλειδί στον εγκεφάλο για τα ψυχοδηλωτικά. Η μελέτη αυτού του G υποδοχέα συζευγμένου με πρωτεΐνη (GPCR), έχει απαιτήσει ερευνητικές προσπάθειες σε διάφορες ειδικότητες. Παρόλο που αρχικά θεωρήθηκε να συζευγνύεται μόνο με τη Gq, οδηγώντας σε ενεργοποίηση της φωσφολιπάσης C, είναι τώρα γνωστό για τη σύζευξη σε πολλαπλούς ενδοκυτταρικούς τρόπους σηματοδότησης.

  Οι μοναδικές ψυχοφαρμακολογικές ιδιότητες των ψυχοδηλωτικών καταδεικνύουν σαφώς ότι αυτός ο υποδοχέας έχει ιδιαίτερη σημασία ως ένα κρίσιμο συστατικό της αισθητηριακής αντίληψης στον άνθρωπο, και κατ 'επέκταση, μπορεί να είναι ένας βασικός παράγοντας στη διαμεσολάβηση της συνείδησης.

  Αυτή η παρουσίαση θα επικεντρωθεί στην τρέχουσα κατανόηση των σχέσεων δομής-δράσης των ψυχοδηλωτικών στον υποδοχέα 5-ΗΤ_2Α από μία μοριακή οπτική που περιέλαβε τη σύνθεση ενώσεων βιβλιοθηκών, σε εργαστηριακά αποτελέσματα σε κλωνοποιημένους υποδοχείς φυσικού τύπου και μεταλλαγμένους, μελέτες σε ζωντανούς αρουραίους, και υπολογιστική χημεία. Αυτές οι προσπάθειες κατευθύνονται προς ένα χάρτη της λειτουργικής τοπογραφίας του υποδοχέα, προβλέποντας ότι θα μπορούσαμε να αποκτήσουμε γνώσεις σχετικά με τους μηχανισμούς που εμπλέκονται στη διαδικασία ενεργοποίησης των υποδοχέων· που σημαίνει, τον τρόπο με τον οποίο τα ψυχοδηλωτικά ενεργοποιούν τον υποδοχέα 5-ΗΤ_2Α. Η συζήτηση εν συντομία θα ασχοληθεί με την φαρμακολογική έννοια της λειτουργικής εκλεκτικότητας, και πώς περιπλέκει την ανάλυσή μας των σχέσεων δομής-δραστηριότητας. Θα παρουσιαστούν επίσης επιλεγμένες μελέτες στη μεταλλαξιγένεση, για να δείξουν με ποιό τρόπο η μελέτη των ligand libraries μπορεί να συνδυαστεί με τη μεταλλαξιγένεση για να αποκτήσουμε μια εικόνα για το πώς οι συνδέτες αγωνιστή συνδέονται με τον υποδοχέα. Η εισαγωγή χωροδιατακτικών περιορισμών μέσα σε επιλεγμένα μόρια ήταν επίσης χρήσιμη στη χαρτογράφηση των δραστικών μορφών ορισμένων συνδέσεων αγωνιστή όταν αυτοί προσδένονται στον υποδοχέα, και μερικά παραδείγματα επίσης θα συζητηθούν.

πηγή: maps

Μετάφραση, απόδοση, επιμέλεια: Γρηγόρης Δεούδης για το preludiance
author: Grigoris Deoudis || 5-HT2A, 5-ΗΤ_2Α, David Nichols, LSD, news, νευροεπιστήμες, Ψυχοδηλωτικά,

Ψυχοδηλωτικά: Αθανάσιος Καυκαλίδης και πρωτοπόρες έρευνες

Αθανάσιος Καυκαλίδης, ψυχίατρος
(1919 - 1987)

Κατηγορία: Άρθρα

Οι πρωτοπόρες έρευνες του Έλληνα Ψυχίατρου Αθανάσιου Καυκαλίδη (1919-1987) στο χώρο της ψυχο-δηλωτικής επιστήμης και της προγεν-νητικής ψυχολογίας και ιατρικής

H παρούσα ανακοίνωση αναφέρεται σε δύο, σχετικώς νέα, γνωστικά αντικείμενα στα οποία η συνεισφορά του Έλληνα Νευρολόγου-Ψυχίατρου Δρ Αθανασίου Καυκαλίδη (1919-1987) υπήρξε σημαντικότατη. Οι δύο νέοι αυτοί επιστημονικοί κλάδοι είναι η ψυχοδηλωτική επιστήμη¹ και η προγεννητική ψυχολογία και ιατρική². Ο πρώτος κλάδος μελετά την επίδραση που έχουν οι ψυχοδηλωτικές ουσίες (LSD-25, Psylocibine (Ψιλοκυβίνη), Psylocine (Ψιλοκίνη), Ketamine (Κεταμίνη), MDMA («ecstasy») κ.λ.π.) στο χώρο της μνήμης και του μη-συνειδητού. Ο δεύτερος μελετά την επίδραση του ενδομήτριου περιβάλλοντος στη διαμόρφωση της ανθρώπινης προσωπικότητας. Οι ερευνητές και των δύο κλάδων έχουν να αντιμετωπίσουν αφ ενός μεν την παρεξήγηση που δημιουργήθηκε γύρω από τα ψυχοδηλωτικά φάρμακα αφ' ετέρου δε την αρνητική θέση της παραδοσιακής ψυχολογίας και ιατρικής γενικότερα σχετικά με την ενδομήτρια ζωή. Αλλά οι τεχνικές που αναπτύχθηκαν με τα υπερηχογραφήματα, τις ακτινογραφίες και τα φωνο-καρδιογραφήματα, άνοιξαν ένα παράθυρο σ αυτή την πρώιμη και άγνωστη περίοδο της ανθρώπινης ζωής. Μελέτες επίσης όπως αυτη του Langeworthy³, οι οποίες υποστήριζαν ότι η ελλιπής μυελινοποίηση αποτρέπει το έμβρυο απο το να δεχτεί μηνύματα μέσω των αισθητηριακών νευρώνων, και που επέδρασαν καταλυτικά στον τρόπο αντιμετώπισης του εμβρύου στο χώρο της παιδιατρικής και της μαιευτικής, ανατράπηκαν από τις ερευνητικές εργασίες των Bekoff-Fox⁴. Στο χώρο δε της ψυχολογίας και της Ψυχιατρικής και τη σχέση εμβρυϊκής μνήμης και ψυχικής διαταραχής, όπου επικεντρώθηκε η έρευνα του Αθανασίου Καυκαλίδη από το 1960 μέχρι το θάνατό του το 1987, έχουμε να παρατηρήσουμε τα ακόλουθα

Γ. Οικονομόπουλος (ψυχίατρος): Ψυχοτρόπα/Ψυχοδηλωτικά/Ναρκωτικά

Κατηγορία: Βίντεο

(μια επεξήγηση της διαφοράς των εν λόγω όρων)

Τέρενς Μακένα: Ψυχοδηλωτικά Μανιτάρια

Κατηγορία: Βίντεο

(σημ.: υπάρχουν κάποια ορθογραφικά λάθη από το μεταφραστή)