Κατηγορία: Ειδήσεις
Ο Timothy Leary τα έκανε μούσκεμα για την επιστήμη. Πέρα από κάθε επιστημονική μέθοδο και δεοντολογία, αυτός ο καθηγητής του Χάρβαρντ, επιχείρησε να προσεγγίσει τις παραισθησιογόνες ουσίες με μυστικιστικό τρόπο, με αποτέλεσμα να μετατραπεί σε ευαγγελιστής του LSD και σύμβολο της δεκαετίας του ’60 της εποχής που έγινε συνώνυμη με τα ναρκωτικά και την παρακμή. Κι ακόμα χειρότερα, οι συνεπακόλουθες μαζικές αντιδράσεις αποτέλεσαν την βασική αιτία που οι ουσίες αυτές έγιναν μέρος μιας υποκουλτούρας και οδήγησαν ένα σημαντικό και πολλά υποσχόμενο πεδίο για επιστημονική έρευνα να παραμείνει αδρανές σχεδόν επί μισό αιώνα.
Αυτό τουλάχιστον ισχυρίστηκαν ορισμένοι επιστήμονες στο Όουκλαντ της Καλιφόρνια, στο πλαίσιο του Συνεδρίου για τα ψυχοδηλωτικά 2013, με θέμα τις επιστημονικές και θεραπευτικές δυνατότητες των ψυχοδηλωτικών ουσιών. «Οι γελοιότητες του Timothy Leary πραγματικά υπονόμευσαν την επιστημονική προσέγγιση για την μελέτη αυτών των ενώσεων,» είπε στο κοινό ο ψυχοφαρμακολόγος Roland Griffiths από το Πανεπιστήμιο Johns Hopkins.
Με τον καιρό όμως τα πράγματα άλλαξαν. Έτσι, τα τελευταία χρόνια, μια μικρή ομάδα επιστημόνων κατάφερε να αναζωπυρώσει το ενδιαφέρον για την επιστημονική μελέτη στα ψυχοδηλωτικά. Στην διάρκεια του συνεδρίου η ομάδα ανακοίνωσε νέα ευρήματα σχετικά με τον τρόπο που οι ουσίες αυτές εμπλέκονται με την εγκεφαλική δραστηριότητα, με τρόπους που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην ερμηνεία της μειωμένης εγκεφαλικής λειτουργίας, φαινόμενα που προκαλούνται από αυτά τα ψυχοδηλωτικά. Επίσης κατάφεραν να στοιχειοθετήσουν κάποια υπόθεση ότι αυτές οι ουσίες θα μπορούσαν ενδεχομένως να βοηθήσουν άτομα που πάσχουν από κατάθλιψη, άγχος και άλλες διαταραχές.
Αυτή την στιγμή διεθνώς βρίσκονται σε εξέλιξη περίπου δώδεκα κλινικές πειραματικές μελέτες μικρής κλίμακας. Στις μελέτες αυτές ακολουθούμενη διαδικασία δεν είναι να συστήνουν στον ασθενή «πάρε δύο χαρτάκια LSD και τηλεφώνησέ μου αύριο το πρωί να μου πεις τα αποτελέσματα.» Αντ' αυτού, αυτές οι μελέτες εισαγάγουν την άποψη ότι τα ψυχοδηλωτικά που λαμβάνονται στον χώρο του θεραπευτή, στο πλαίσιο μιας σειράς συνεδριών ψυχοθεραπείας θα μπορούσαν να κάνουν αποτελεσματικότερο τον θεραπευτικό διάλογο.
«Τώρα που είμαστε σε θέση να αρχίσουμε να αντλούμε κάποια αποτελέσματα σχετικά με τα οφέλη, αλλάζει και η άποψη των ανθρώπων», δήλωσε ο Rick Döblin, ο ιδρυτής και εκτελεστικός διευθυντής της 'Διεπιστημονικής Ένωσης Μελετών στα Ψυχοδηλωτικά'(MAPS), ένας από τους χορηγούς του συνεδρίου.
Από τα μέσα της δεκαετίας του '80 ο Döblin και η ΜΑPS χρειάστηκε να δώσουν αγώνες με τις ρυθμιστικές αρχές ώστε να τους επιτραπεί η έρευνα και οι κλινικές δοκιμές με τα ψυχοδηλωτικά. Και ίσως η πρόσφατη αναβίωση της επιστήμης των ψυχοδηλωτικών να αποτελεί ένα σημάδι ότι τελικά οι προσπάθειές τους θα αποδώσουν καρπούς.
Και η στάση του κοινού γενικά απέναντι στις παράνομες -όπως καλούνται- ναρκωτικές ουσίες, ίσως μεταστραφεί. Για παράδειγμα, σε μια πρόσφατη δημοσκόπηση που διεξήγαγε το Ερευνητικό Κέντρο Pew, αποδείχθηκε για πρώτη φορά ότι οι περισσότεροι από τους μισούς Αμερικανούς πολίτες που ρωτήθηκαν πιστεύουν ότι θα πρέπει να νομιμοποιηθεί η χρήση της μαριχουάνας. Ιδιαίτερα οι baby boomers[1] που ενδεχομένως αποσιωπούσαν το θέμα την περίοδο ανατροφής των παιδιών τους, τώρα, σε μεγάλη ηλικία, εμφανίζονται περισσότερο χαλαροί.
Το ενδιαφέρον για τα ψυχοδηλωτικά μπορεί επίσης να σχετίζεται και με το αυξανόμενο αίσθημα απογοήτευσης από την έλλειψη ανακάλυψης νέων αποτελεσματικότερων ψυχιατρικών σκευασμάτων. Πολλά από τα σύγχρονα φάρμακα βασίζονται σε ενώσεις που ανακαλύφθηκαν εντελώς τυχαία τη δεκαετία του 1950 και η ανάπτυξη της πραγματικής καινοτομίας δεν εμφανίζεται στον ορίζοντα με αποτέλεσμα πολλές εταιρείες να παραιτούνται
από την προσπάθεια.
Στο μεταξύ θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι άνθρωποι εδώ και αιώνες χρησιμοποιούσαν παραισθησιογόνες ουσίες σε θεραπευτικές θρησκευτικές τελετές και συχνά ορισμένες φορές έτσι χωρίς λόγο. Επειδή όμως απλώς και μόνο είναι «ναρκωτικά» των πάρτι, δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να αποτελέσουν αντικείμενο σοβαρής επιστημονικής έρευνας. Ή μήπως αυτό ακριβώς συμβαίνει; Σε τελική ανάλυση όλο αυτό δεν είχε θετική κατάληξη την πρώτη φορά.
Από την ίδρυσή του το 2010, το συνέδριο των Ψυχοδηλωτικών Επιστημών έφερε σε επαφή ένα ενδιαφέρον μείγμα ανθρώπων. Με βάση την απογραφή παρακολούθησαν το συνέδριο 1.800 άτομα. Το ποσοστό των συμμετεχόντων με αλογοουρές, κρίκους στη μύτη και αξεσουάρ κάνναβης είναι πρoβλεπόμενα υψηλότερo από όσο σε κάποιο τυπικό επιστημονικό συνέδριο. Υπήρχε επίσης αίθουσα τσαγιού, γκαλερί τέχνης με ψυχεδελικά έργα και ένα ήσυχο δωμάτιο για όσους είχαν ανάγκη να αποδράσουν με ένα έντονο «ταξίδι».
«Οπωσδήποτε κάποιοι επιστήμονες βλέποντας τα χρώματα του ουράνιου τόξου στο λογότυπο και τα ψυχεδελικά εκθέματα τέχνης θα πουν, 'όλο αυτό δεν πρόκειται περί πραγματικής επιστήμης',» ανέφερε ο Brad Burge, διευθυντής επικοινωνίας της MAPS. «Την ίδια στιγμή, ορισμένοι από τους πλέον μυστικιστικά αφοσιωμένους θιασώτες των ψυχοδηλωτικών ουσιών είναι αντίθετοι με την επιστημονική ανατομία αυτού που εκλαμβάνουν ως ιερή εμπειρία», συνέχισε ο Burge. Το συνέδριο όμως δεν απευθύνεται σε εκείνους που τυχαίνει να υποστηρίζουν αυτές τις απόψεις.
Ο Burge αναγνωρίζει ότι υπάρχει όντως ένα δύσκολο σημείο ισορροπίας ανάμεσα σε εκείνους που λαμβάνουν μέρος στη διοργάνωση ενός τέτοιου επιστημονικού φόρουμ και επιθυμούν να εκληφθεί σοβαρά το έργο τους, δίχως να αποκλείουν όσους κάνουν χρήση ψυχοδηλωτικών ουσιών για καθαρά ψυχαγωγικούς λόγους. Ακόμα κι έτσι όμως, «προσπαθούμε να κάνουμε αντιληπτό το γεγονός ότι θα πρέπει να υπάρξει ένας διαχωρισμός μεταξύ αυτών των δύο πλευρών», είπε.
Σε τελική ανάλυση, αυτή η τελευταία ομάδα, βοηθάει σε μεγάλο βαθμό την χρηματοδότηση της έρευνας με δωρεές στην MAPS και άλλες ιδιωτικές οργανώσεις όπως το Ινστιτούτο Ερευνών Heffter και το Ίδρυμα Beckley. Κυβερνητικοί χρηματοδότες, όπως το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας (National Institutes of Health) διατηρούν ακόμα τις επιφυλάξεις τους για την έρευνα στις ψυχοδηλωτικές ουσίες.
Το εφετινό συνέδριο παρουσίασε μια περιοχή έρευνας που πρόσφατα αναδείχθηκε με εντυπωσιακό τρόπο. Περιλαμβάνει την αγιαχουάσκα, ένα ισχυρό ψυχοδηλωτικό αφέψημα από αναρριχώμενα φυτά και φύλλα, που χρησιμοποιείται από τους σαμάνους του Αμαζονίου σε θεραπευτικές τελετές (όπως επίσης και στα τουριστικά ενημερωτικά φυλλάδια περιελάμβανε και ένα κέντρο που διαφήμιζε κάποιο αναχωρητήριο αγιαχουάσκα).
Ο Dráulio Barros de Araújo, νευροεπιστήμονας στο Ινστιτούτο Εγκεφάλου στο Ομοσπονδιακό Πανεπιστήμιο του Rio Grande do Norte στη Βραζιλία, παρουσίασε νέα ευρήματα από μια μελέτη σάρωσης του εγκεφάλου με fMRI σε 10 έμπειρους χρήστες αγιαχουάσκα, οπαδούς της Santo Daime οι οποίοι χρησιμοποιούν αφέψημα αγιαχουάσκα στις τελετές τους.
Η ομάδα του Araújo διαπίστωσε ότι το αγιαχουάσκα μειώνει την νευρωνική δραστηριότητα σε αυτό που ονομάζεται 'δίκτυο προεπιλεγμένης λειτουργίας', ένα πλέγμα διασυνδεδεμένων περιοχών του εγκεφάλου που ενεργοποιείται όταν οι άνθρωποι δεν επικεντρώνονται σε ένα συγκεκριμένο καθήκον. Ενεργοποιείται όμως όταν οι άνθρωποι βρίσκονται σε κατάσταση ονειροπόλησης ή όταν το μυαλό τους περιπλανάται.
Τα τελευταία χρόνια το 'δίκτυο προεπιλεγμένης λειτουργίας' αποτέλεσε θέμα αιχμής στις νευροεπιστήμες. Στην πραγματικότητα οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν τι ακριβώς συμβαίνει σε εκείνη την κατάσταση, αλλά αρέσκονται να προβαίνουν σε εικασίες. Μια ερμηνεία είναι ότι η δραστηριότητα αυτού του δικτύου μπορεί να αναφέρεται σε ό,τι βιώνουμε ως εσωτερικό μας μονόλογο και ίσως συμβάλει στην δημιουργία αίσθησης περί του εαυτού μας.
Πέρυσι, Βρετανοί επιστήμονες ανέφεραν ότι η ψιλοκυβίνη, το ενεργό συστατικό στα «μαγικά» μανιτάρια, όπως και το αγιαχουάσκα, μειώνει την δραστηριότητα στο 'δίκτυο προεπιλεγμένης λειτουργίας' στον εγκέφαλο. Και θεώρησαν ότι με παρεμβολή στο 'δίκτυο προεπιλεγμένης λειτουργίας' θα μπορούσαν ίσως να ερμηνευθούν τα αποτελέσματα της χρήσης των ψυχοδηλωτικών ουσιών τα οποία συχνά οι χρήστες περιγράφουν ως ένα είδος αποσύνθεσης του εαυτού ή ακόμα την αίσθηση ενότητας με το σύμπαν.
Ο Δρ. Ρόμπιν Κάρχαρτ-Χάρις (Robin Carhart-Harris), ο νευροεπιστήμονας ο οποίος ηγήθηκε της έρευνας για την ψιλοκυβίνη, ανακοίνωσε στο συνέδριο τα καινούργια ευρήματα που προέκυψαν από την χρήση μιας μεθόδου που ονομάζεται μαγνητοεγκεφαλογραφία (magnetoencephalography), μέσω της οποίας αποτυπώνεται και παρακολουθείται η εγκεφαλική δραστηριότητα με μεγαλύτερη ευκρίνεια και σε μικρότερο χρόνο από όσο το fMRI. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι η ψιλοκυβίνη όχι μόνο επηρεάζει το 'δίκτυο προεπιλεγμένης λειτουργίας' αλλά παράλληλα διαταράσσει και έναν συγκεκριμένο τύπο της ρυθμικής δραστηριότητας του εγκεφάλου.
Άτομα που με την χρήση της συγκεκριμένης ουσίας παρουσίασαν εντονότερο αποσυγχρονισμό ανέφεραν και μεγαλύτερη υποκειμενική αίσθηση αποσύνθεσης του εαυτού. «Για μένα αυτό αποτελεί την πλέον ενδιαφέρουσα παρατήρηση της έρευνας,» είπε ο Carhart-Harris. «Η αίσθηση του εαυτού μας, δηλαδή η αίσθηση του ότι είσαι κάποιος, αποτελεί όντως ένα είδος ψευδαίσθησης. Κι αυτό γιατί απλά όλοι μας είμαστε ένα προϊόν ενεργοποίησης του εγκεφάλου μας.»
Η μείωση της αίσθησης του εαυτού ίσως αποτελεί έναν τρόπο των παραισθησιογόνων να προκαλούν προφανή πνευματική ενόραση, την οποία πολλοί χρήστες βίωσαν. Το 2008 ο Griffiths και η ομάδα του στο Johns Hopkins ανέφεραν ότι μετά από ένα χρόνο η πλειοψηφία των 36 απλών ανθρώπων που σε μια 8ωρη συνεδρία στο εργαστήριό του έλαβαν για πρώτη φορά ψιλοκυβίνη, εξακολουθούν να κατατάσσουν εκείνη την εμπειρία τους ως ένα από τα πέντε σημαντικότερα γεγονότα που συνέβησαν στη ζωή τους. Τα δύο τρίτα από αυτούς περιέλαβαν την εμπειρία ανάμεσα στις πρώτες πέντε κορυφαίες πνευματικές εμπειρίες τους.
«Όταν ξεκινούσαμε την δοκιμή θεωρούσα σχεδόν απίθανο ότι μια τέτοια εμπειρία θα μπορούσε να συγκριθεί με την γέννηση ενός παιδιού ή με τον θάνατο ενός γονέα», είπε ο Griffiths στο συνέδριο.
Πιο πρόσφατα, ο Griffiths εξέτασε 1.600 ερωτηθέντες χρήστες ψιλοκυβίνης που χρησιμοποιούσαν την ουσία για λόγους διασκέδασης και διαπίστωσε ότι το 40% από αυτούς κατέτασσαν την εμπειρία τους ανάμεσα στις πέντε κορυφαίες. Το κάπως χαμηλότερο ποσοστό δεν αποτελεί έκπληξη, λέει ο Griffith, καθώς στο εργαστήριο ο ίδιος και οι συνεργάτες του, φροντίσαν να διαμορφώσουν ένα όσο το δυνατόν πιο άνετο και θετικό περιβάλλον. Ωστόσο, ο ίδιος θεώρησε ενθαρρυντικό το γεγονός ότι τα αποτελέσματα δείχνουν να ισχύουν γενικότερα.
«Αυτή η διαπίστωση ανοίγει την πόρτα για την επιστημονική μελέτη των μυστικιστικών εμπειριών,» δήλωσε ο Griffiths. Σε μελλοντικό πρόγραμμα, ελπίζει να εξεταστεί πως η εμπειρία της ψιλοκυβίνης μπορεί να διαφέρει σε ανθρώπους που έχουν διαφορετική προσωπικότητα, θρησκευτικό υπόβαθρο ή γενετικά χαρακτηριστικά.
Σαφώς, ουσίες όπως η ψιλοκυβίνη επιδρούν έντονα στις νοητικές λειτουργίες, αλλά η λογική χρήση τους στην ψυχιατρική απαιτεί έρευνα και όχι υποθέσεις. Το ίδιο βέβαια θα μπορούσε να ειπωθεί και για κάθε ψυχιατρική θεραπεία που εφαρμόζεται, αλλά: Κανείς πραγματικά δεν γνωρίζει με ποιόν τρόπο επιδρούν.
Τα κλασσικά ψυχοδηλωτικά, συμπεριλαμβανομένης της ψιλοκυβίνης και του LSD, διεγείρουν τους υποδοχείς της σεροτονίνης- ενός νευροδιαβιβαστή στον οποίο επίσης στοχεύουν αν και με διαφορετικό τρόπο- από ότι τα εγκεκριμένα αντικαταθλιπτικά και αγχολυτικά φάρμακα όπως το Prozac και Zoloft.
Αρκετοί επιστήμονες στο συνέδριο επεσήμαναν τα ευρήματα σχετικά με τη δραστηριότητα του 'δίκτυου προεπιλεγμένης λειτουργίας' του εγκεφάλου η οποία εμφανίζεται αυξημένη σε άτομα με κατάθλιψη. Και επειδή η ψιλοκυβίνη και το αγιαχουάσκα φαίνεται να αμβλύνουν την δραστηριότητα αυτή, ίσως θα μπορούσαν να ωφελήσουν.
Είναι δύσκολο να συνδέσει κανείς αυτές τις παρατηρήσεις, χωρίς μια ισχυρή δόση εικασίας, αλλά μια άποψη είναι ότι η αυξανόμενη δραστηριότητα του 'δικτύου προεπιλεγμένης λειτουργίας' δείχνει ότι σημαντικό ποσοστό της προσοχής στρέφεται προς τα μέσα. Στους ανθρώπους που βρίσκονται παγιδευμένοι στις αρπάγες της κατάθλιψης, η σκέψη τους τους οδηγεί να πιστεύουν ότι έχουν παγιδευτεί σε έναν ατέρμονα κύκλο κριτικής αυτοεξέτασης και ίσως κάποιος ήπιος νευρωνικός αποσυγχρονισμός θα τους βοηθούσε να επιχειρήσουν μια μορφή επανεκκίνησης.
Ο Araújo παρουσίασε τα πρώτα ελπιδοφόρα συμπεράσματα από την χρήση του αγιαχουάσκα όσον αφορά στην μείωση των συμπτωμάτων της κατάθλιψης και ήδη εξασφάλισε έγκριση για ευρύτερες κλινικές δοκιμές στην Βραζιλία. Η βρετανική ομάδα εξασφάλισε επίσης έγκριση να ξεκινήσει δοκιμές με την ψιλοκυβίνη.
Παράλληλα, ερευνητές στην Ελβετία, το Ισραήλ και σε άλλες χώρες έχουν ήδη ερευνήσει το MDMA (ευρύτερα γνωστό ως «ecstasy») για την θεραπεία της αγχώδους μετατραυματικής διαταραχής (PTSD) και άλλων διαταραχών άγχους. Οι οπαδοί των rave πάρτι αγαπούν αυτό το σκεύασμα επειδή τους προσφέρει αίσθηση ευφορίας, άνεσης και εγγύτητας με τους άλλους. Ορισμένοι θεραπευτές πιστεύουν ότι οι αγχολυτικές και φιλο-κοινωνικές επιπτώσεις του «ecstasy» θα μπορούσαν να βοηθήσουν τους ασθενείς με διαταραχές άγχους να ανακτήσουν την ηρεμίας τους και να ανταποκριθούν με περισσότερη δεκτικότητα στην ψυχοθεραπεία.
Η 'Διεπιστημονική Ένωση για τη Μελέτη στα Ψυχοδηλωτικά' (MAPS) είναι χορηγός σε αρκετές μελέτες που εξετάζουν αυτή την άποψη. Η πρώτη, ξεκίνησε το 2004 και με επικεφαλής τον ψυχίατρο Μάικλ Mithoefer στη Νότια Καρολίνα, εφάρμοσε θεραπεία σε 19 άτομα με PTSD, κυρίως γυναίκες που κατάφεραν να επιβιώσουν από σεξουαλική κακοποίηση ή που είχαν δεχτεί επίθεση. Παρά το γεγονός ότι οι ασθενείς αυτοί εμφάνισαν ελάχιστη επιτυχία με τις συμβατικές θεραπείες, οι 14 από τους 19 σημείωσαν ακόμα και σημαντική μείωση των συμπτωμάτων σε διάρκεια 1-6 χρόνων, αφότου υποβλήθηκαν σε ψυχοθεραπεία υποβοηθούμενη με MDMA, ανέφεραν το Νοέμβριο οι ερευνητές στήν Εφημερίδα της Ψυχοφαρμακολογίας. (Journal of Psychopharmacology).
Μια άλλη δοκιμή που βρίσκεται σε εξέλιξη στη Νότια Καρολίνα πειραματίζεται στην θεραπεία των βετεράνων στρατιωτικών της αστυνομίας και του πυροσβεστικού σώματος και ο Döblin αναφέρει ότι η MAPS έχει ήδη έρθει σε επαφή με το Πεντάγωνο για μια μελέτη με PTSD, στην οποία θα συμμετάσχουν εν ενεργεία στρατιωτικοί. Εφόσον το Πεντάγωνο επιτρέψει στους στρατιωτικούς να λάβουν μέρος στις δοκιμές η MAPS είναι πρόθυμη να χρηματοδοτήσει το πρόγραμμα. «Συναντηθήκαμε μαζί τους περίπου πριν ένα μήνα και μας υποδέχτηκαν πολύ καλά», είπε. «Τώρα βρισκόμαστε στην διαδρομή προς την ανώτερη ιεραρχία της διοίκησης.»
Το γεγονός ότι ο αμερικανικός Στρατός δέχτηκε να εξετάσει την πρόταση αποτελεί ήδη ένα εξαιρετικό δείγμα του πόσο πολύ έχουν αλλάξει τα πράγματα. Ωστόσο το γεγονός αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι έχουν καμφθεί οι αντιστάσεις.
«Οι επιστήμονες της Ψυχοδηλωτικής εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν εμπόδια σε κάθε βήμα τους, από την εξασφάλιση χρηματοδότησης της έρευνας, μέχρι την ιδιοκτησία των σκευασμάτων ή την δημοσιοποίηση των ευρημάτων», λέει ο ψυχίατρος Ντέιβιντ Νατ (David Nutt) του Imperial College του Λονδίνου. Ο Nutt πέτυχε πρόσφατα μια σημαντική επιχορήγηση από την βρετανική κυβέρνηση για να πραγματοποιήσει κλινικές δοκιμές με ψιλοκυβίνη και να εξετάσει τις πιθανές εφαρμογές της στην κατάθλιψη. Αλλά η γραφειοκρατία και πάλι στέκεται εμπόδιο στην εξέλιξη.
Για να είναι σύμφωνος με το Νόμο, ο Nutt θα πρέπει πρώτα να βρει έναν παραγωγό ο οποίος θα είναι σε θέση να παράξει ιατρικής ποιότητας ψιλοκυβίνη και ο οποίος θα πρέπει επίσης να διαθέτει όλες τις απαιτούμενες άδειες για την παρασκευή ελεγχόμενων ουσιών. Μέχρι στιγμής, δεν έχει βρεθεί ούτε ένας με τις συγκεκριμένες προδιαγραφές. Ετσι η μελέτη καθυστερεί.
«Το καθεστώς παρανομίας στο οποίο έχουν υπαχθεί αυτές οι ουσίες κατάφερε ισχυρό πλήγμα στην διεξαγωγή των ερευνών και το ίδιο εξακολουθεί μέχρι σήμερα,» παρατηρεί ο Nutt σε συνέντευξή του. Και κλείνει λέγοντας: «Πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα στον χώρο της σύγχρονης έρευνας.»
[1]: Όρος καθαρά αμερικανικός που δεν αντιστοιχεί σε κανένα στοιχείο της ελληνικής κουλτούρας και άρα δεν μεταφράζεται στα ελληνικά. Ένα χαρακτηριστικό των Boomers ήταν ότι έτειναν να θεωρούν τους εαυτούς τους ως μια ειδική γενιά, πολύ διαφορετική από εκείνες που είχαν έρθει πριν. Στη δεκαετία του 1960, καθώς ο σχετικά μεγάλος αριθμός των νέων ανθρώπων έγιναν έφηβοι και νεαροί ενήλικες, αυτοί και οι γύρω τους, δημιούργησαν μια πολύ συγκεκριμένη ρητορική γύρω από την κλάση τους και την αλλαγή που είχαν επιφέρει. Αυτή η ρητορική είχε μια σημαντική επίπτωση στις αντιλήψεις των boomers για τους ίδιους, καθώς και η τάση τους να καθορίζουν τον κόσμο από την άποψη των γενεών, η οποία ήταν ένα σχετικά νέο φαινόμενο. Η αύξηση των γεννήσεων έχει περιγραφεί μεταξύ άλλων και ως οδυνηρή έκπληξη.
Μετάφραση, απόδοση: Μαρία Μαρκοπούλου για το preludiance
Επιμέλεια: Γρηγόρης Δεούδης
Ετικέτες: ειδήσεις, ενθεογόνα, ψυχοδηλωτικά, αγιαχουάσκα, ψιλοκυβίνη, MDMA, Brad Burge, Rick Doblin
 |
| φωτο: Tais Melillo |
Αυτό τουλάχιστον ισχυρίστηκαν ορισμένοι επιστήμονες στο Όουκλαντ της Καλιφόρνια, στο πλαίσιο του Συνεδρίου για τα ψυχοδηλωτικά 2013, με θέμα τις επιστημονικές και θεραπευτικές δυνατότητες των ψυχοδηλωτικών ουσιών. «Οι γελοιότητες του Timothy Leary πραγματικά υπονόμευσαν την επιστημονική προσέγγιση για την μελέτη αυτών των ενώσεων,» είπε στο κοινό ο ψυχοφαρμακολόγος Roland Griffiths από το Πανεπιστήμιο Johns Hopkins.
Με τον καιρό όμως τα πράγματα άλλαξαν. Έτσι, τα τελευταία χρόνια, μια μικρή ομάδα επιστημόνων κατάφερε να αναζωπυρώσει το ενδιαφέρον για την επιστημονική μελέτη στα ψυχοδηλωτικά. Στην διάρκεια του συνεδρίου η ομάδα ανακοίνωσε νέα ευρήματα σχετικά με τον τρόπο που οι ουσίες αυτές εμπλέκονται με την εγκεφαλική δραστηριότητα, με τρόπους που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην ερμηνεία της μειωμένης εγκεφαλικής λειτουργίας, φαινόμενα που προκαλούνται από αυτά τα ψυχοδηλωτικά. Επίσης κατάφεραν να στοιχειοθετήσουν κάποια υπόθεση ότι αυτές οι ουσίες θα μπορούσαν ενδεχομένως να βοηθήσουν άτομα που πάσχουν από κατάθλιψη, άγχος και άλλες διαταραχές.
Αυτή την στιγμή διεθνώς βρίσκονται σε εξέλιξη περίπου δώδεκα κλινικές πειραματικές μελέτες μικρής κλίμακας. Στις μελέτες αυτές ακολουθούμενη διαδικασία δεν είναι να συστήνουν στον ασθενή «πάρε δύο χαρτάκια LSD και τηλεφώνησέ μου αύριο το πρωί να μου πεις τα αποτελέσματα.» Αντ' αυτού, αυτές οι μελέτες εισαγάγουν την άποψη ότι τα ψυχοδηλωτικά που λαμβάνονται στον χώρο του θεραπευτή, στο πλαίσιο μιας σειράς συνεδριών ψυχοθεραπείας θα μπορούσαν να κάνουν αποτελεσματικότερο τον θεραπευτικό διάλογο.
«Τώρα που είμαστε σε θέση να αρχίσουμε να αντλούμε κάποια αποτελέσματα σχετικά με τα οφέλη, αλλάζει και η άποψη των ανθρώπων», δήλωσε ο Rick Döblin, ο ιδρυτής και εκτελεστικός διευθυντής της 'Διεπιστημονικής Ένωσης Μελετών στα Ψυχοδηλωτικά'(MAPS), ένας από τους χορηγούς του συνεδρίου.
Από τα μέσα της δεκαετίας του '80 ο Döblin και η ΜΑPS χρειάστηκε να δώσουν αγώνες με τις ρυθμιστικές αρχές ώστε να τους επιτραπεί η έρευνα και οι κλινικές δοκιμές με τα ψυχοδηλωτικά. Και ίσως η πρόσφατη αναβίωση της επιστήμης των ψυχοδηλωτικών να αποτελεί ένα σημάδι ότι τελικά οι προσπάθειές τους θα αποδώσουν καρπούς.
Και η στάση του κοινού γενικά απέναντι στις παράνομες -όπως καλούνται- ναρκωτικές ουσίες, ίσως μεταστραφεί. Για παράδειγμα, σε μια πρόσφατη δημοσκόπηση που διεξήγαγε το Ερευνητικό Κέντρο Pew, αποδείχθηκε για πρώτη φορά ότι οι περισσότεροι από τους μισούς Αμερικανούς πολίτες που ρωτήθηκαν πιστεύουν ότι θα πρέπει να νομιμοποιηθεί η χρήση της μαριχουάνας. Ιδιαίτερα οι baby boomers[1] που ενδεχομένως αποσιωπούσαν το θέμα την περίοδο ανατροφής των παιδιών τους, τώρα, σε μεγάλη ηλικία, εμφανίζονται περισσότερο χαλαροί.
Το ενδιαφέρον για τα ψυχοδηλωτικά μπορεί επίσης να σχετίζεται και με το αυξανόμενο αίσθημα απογοήτευσης από την έλλειψη ανακάλυψης νέων αποτελεσματικότερων ψυχιατρικών σκευασμάτων. Πολλά από τα σύγχρονα φάρμακα βασίζονται σε ενώσεις που ανακαλύφθηκαν εντελώς τυχαία τη δεκαετία του 1950 και η ανάπτυξη της πραγματικής καινοτομίας δεν εμφανίζεται στον ορίζοντα με αποτέλεσμα πολλές εταιρείες να παραιτούνται
από την προσπάθεια.
Στο μεταξύ θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι άνθρωποι εδώ και αιώνες χρησιμοποιούσαν παραισθησιογόνες ουσίες σε θεραπευτικές θρησκευτικές τελετές και συχνά ορισμένες φορές έτσι χωρίς λόγο. Επειδή όμως απλώς και μόνο είναι «ναρκωτικά» των πάρτι, δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να αποτελέσουν αντικείμενο σοβαρής επιστημονικής έρευνας. Ή μήπως αυτό ακριβώς συμβαίνει; Σε τελική ανάλυση όλο αυτό δεν είχε θετική κατάληξη την πρώτη φορά.
Από την ίδρυσή του το 2010, το συνέδριο των Ψυχοδηλωτικών Επιστημών έφερε σε επαφή ένα ενδιαφέρον μείγμα ανθρώπων. Με βάση την απογραφή παρακολούθησαν το συνέδριο 1.800 άτομα. Το ποσοστό των συμμετεχόντων με αλογοουρές, κρίκους στη μύτη και αξεσουάρ κάνναβης είναι πρoβλεπόμενα υψηλότερo από όσο σε κάποιο τυπικό επιστημονικό συνέδριο. Υπήρχε επίσης αίθουσα τσαγιού, γκαλερί τέχνης με ψυχεδελικά έργα και ένα ήσυχο δωμάτιο για όσους είχαν ανάγκη να αποδράσουν με ένα έντονο «ταξίδι».
«Οπωσδήποτε κάποιοι επιστήμονες βλέποντας τα χρώματα του ουράνιου τόξου στο λογότυπο και τα ψυχεδελικά εκθέματα τέχνης θα πουν, 'όλο αυτό δεν πρόκειται περί πραγματικής επιστήμης',» ανέφερε ο Brad Burge, διευθυντής επικοινωνίας της MAPS. «Την ίδια στιγμή, ορισμένοι από τους πλέον μυστικιστικά αφοσιωμένους θιασώτες των ψυχοδηλωτικών ουσιών είναι αντίθετοι με την επιστημονική ανατομία αυτού που εκλαμβάνουν ως ιερή εμπειρία», συνέχισε ο Burge. Το συνέδριο όμως δεν απευθύνεται σε εκείνους που τυχαίνει να υποστηρίζουν αυτές τις απόψεις.
Ο Burge αναγνωρίζει ότι υπάρχει όντως ένα δύσκολο σημείο ισορροπίας ανάμεσα σε εκείνους που λαμβάνουν μέρος στη διοργάνωση ενός τέτοιου επιστημονικού φόρουμ και επιθυμούν να εκληφθεί σοβαρά το έργο τους, δίχως να αποκλείουν όσους κάνουν χρήση ψυχοδηλωτικών ουσιών για καθαρά ψυχαγωγικούς λόγους. Ακόμα κι έτσι όμως, «προσπαθούμε να κάνουμε αντιληπτό το γεγονός ότι θα πρέπει να υπάρξει ένας διαχωρισμός μεταξύ αυτών των δύο πλευρών», είπε.
Σε τελική ανάλυση, αυτή η τελευταία ομάδα, βοηθάει σε μεγάλο βαθμό την χρηματοδότηση της έρευνας με δωρεές στην MAPS και άλλες ιδιωτικές οργανώσεις όπως το Ινστιτούτο Ερευνών Heffter και το Ίδρυμα Beckley. Κυβερνητικοί χρηματοδότες, όπως το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας (National Institutes of Health) διατηρούν ακόμα τις επιφυλάξεις τους για την έρευνα στις ψυχοδηλωτικές ουσίες.
Το εφετινό συνέδριο παρουσίασε μια περιοχή έρευνας που πρόσφατα αναδείχθηκε με εντυπωσιακό τρόπο. Περιλαμβάνει την αγιαχουάσκα, ένα ισχυρό ψυχοδηλωτικό αφέψημα από αναρριχώμενα φυτά και φύλλα, που χρησιμοποιείται από τους σαμάνους του Αμαζονίου σε θεραπευτικές τελετές (όπως επίσης και στα τουριστικά ενημερωτικά φυλλάδια περιελάμβανε και ένα κέντρο που διαφήμιζε κάποιο αναχωρητήριο αγιαχουάσκα).
 |
| Αγιαχουάσκα φωτο: Awkipuma |
Ο Dráulio Barros de Araújo, νευροεπιστήμονας στο Ινστιτούτο Εγκεφάλου στο Ομοσπονδιακό Πανεπιστήμιο του Rio Grande do Norte στη Βραζιλία, παρουσίασε νέα ευρήματα από μια μελέτη σάρωσης του εγκεφάλου με fMRI σε 10 έμπειρους χρήστες αγιαχουάσκα, οπαδούς της Santo Daime οι οποίοι χρησιμοποιούν αφέψημα αγιαχουάσκα στις τελετές τους.
Η ομάδα του Araújo διαπίστωσε ότι το αγιαχουάσκα μειώνει την νευρωνική δραστηριότητα σε αυτό που ονομάζεται 'δίκτυο προεπιλεγμένης λειτουργίας', ένα πλέγμα διασυνδεδεμένων περιοχών του εγκεφάλου που ενεργοποιείται όταν οι άνθρωποι δεν επικεντρώνονται σε ένα συγκεκριμένο καθήκον. Ενεργοποιείται όμως όταν οι άνθρωποι βρίσκονται σε κατάσταση ονειροπόλησης ή όταν το μυαλό τους περιπλανάται.
Τα τελευταία χρόνια το 'δίκτυο προεπιλεγμένης λειτουργίας' αποτέλεσε θέμα αιχμής στις νευροεπιστήμες. Στην πραγματικότητα οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν τι ακριβώς συμβαίνει σε εκείνη την κατάσταση, αλλά αρέσκονται να προβαίνουν σε εικασίες. Μια ερμηνεία είναι ότι η δραστηριότητα αυτού του δικτύου μπορεί να αναφέρεται σε ό,τι βιώνουμε ως εσωτερικό μας μονόλογο και ίσως συμβάλει στην δημιουργία αίσθησης περί του εαυτού μας.
Πέρυσι, Βρετανοί επιστήμονες ανέφεραν ότι η ψιλοκυβίνη, το ενεργό συστατικό στα «μαγικά» μανιτάρια, όπως και το αγιαχουάσκα, μειώνει την δραστηριότητα στο 'δίκτυο προεπιλεγμένης λειτουργίας' στον εγκέφαλο. Και θεώρησαν ότι με παρεμβολή στο 'δίκτυο προεπιλεγμένης λειτουργίας' θα μπορούσαν ίσως να ερμηνευθούν τα αποτελέσματα της χρήσης των ψυχοδηλωτικών ουσιών τα οποία συχνά οι χρήστες περιγράφουν ως ένα είδος αποσύνθεσης του εαυτού ή ακόμα την αίσθηση ενότητας με το σύμπαν.
Ο Δρ. Ρόμπιν Κάρχαρτ-Χάρις (Robin Carhart-Harris), ο νευροεπιστήμονας ο οποίος ηγήθηκε της έρευνας για την ψιλοκυβίνη, ανακοίνωσε στο συνέδριο τα καινούργια ευρήματα που προέκυψαν από την χρήση μιας μεθόδου που ονομάζεται μαγνητοεγκεφαλογραφία (magnetoencephalography), μέσω της οποίας αποτυπώνεται και παρακολουθείται η εγκεφαλική δραστηριότητα με μεγαλύτερη ευκρίνεια και σε μικρότερο χρόνο από όσο το fMRI. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι η ψιλοκυβίνη όχι μόνο επηρεάζει το 'δίκτυο προεπιλεγμένης λειτουργίας' αλλά παράλληλα διαταράσσει και έναν συγκεκριμένο τύπο της ρυθμικής δραστηριότητας του εγκεφάλου.
Άτομα που με την χρήση της συγκεκριμένης ουσίας παρουσίασαν εντονότερο αποσυγχρονισμό ανέφεραν και μεγαλύτερη υποκειμενική αίσθηση αποσύνθεσης του εαυτού. «Για μένα αυτό αποτελεί την πλέον ενδιαφέρουσα παρατήρηση της έρευνας,» είπε ο Carhart-Harris. «Η αίσθηση του εαυτού μας, δηλαδή η αίσθηση του ότι είσαι κάποιος, αποτελεί όντως ένα είδος ψευδαίσθησης. Κι αυτό γιατί απλά όλοι μας είμαστε ένα προϊόν ενεργοποίησης του εγκεφάλου μας.»
Η μείωση της αίσθησης του εαυτού ίσως αποτελεί έναν τρόπο των παραισθησιογόνων να προκαλούν προφανή πνευματική ενόραση, την οποία πολλοί χρήστες βίωσαν. Το 2008 ο Griffiths και η ομάδα του στο Johns Hopkins ανέφεραν ότι μετά από ένα χρόνο η πλειοψηφία των 36 απλών ανθρώπων που σε μια 8ωρη συνεδρία στο εργαστήριό του έλαβαν για πρώτη φορά ψιλοκυβίνη, εξακολουθούν να κατατάσσουν εκείνη την εμπειρία τους ως ένα από τα πέντε σημαντικότερα γεγονότα που συνέβησαν στη ζωή τους. Τα δύο τρίτα από αυτούς περιέλαβαν την εμπειρία ανάμεσα στις πρώτες πέντε κορυφαίες πνευματικές εμπειρίες τους.
«Όταν ξεκινούσαμε την δοκιμή θεωρούσα σχεδόν απίθανο ότι μια τέτοια εμπειρία θα μπορούσε να συγκριθεί με την γέννηση ενός παιδιού ή με τον θάνατο ενός γονέα», είπε ο Griffiths στο συνέδριο.
Πιο πρόσφατα, ο Griffiths εξέτασε 1.600 ερωτηθέντες χρήστες ψιλοκυβίνης που χρησιμοποιούσαν την ουσία για λόγους διασκέδασης και διαπίστωσε ότι το 40% από αυτούς κατέτασσαν την εμπειρία τους ανάμεσα στις πέντε κορυφαίες. Το κάπως χαμηλότερο ποσοστό δεν αποτελεί έκπληξη, λέει ο Griffith, καθώς στο εργαστήριο ο ίδιος και οι συνεργάτες του, φροντίσαν να διαμορφώσουν ένα όσο το δυνατόν πιο άνετο και θετικό περιβάλλον. Ωστόσο, ο ίδιος θεώρησε ενθαρρυντικό το γεγονός ότι τα αποτελέσματα δείχνουν να ισχύουν γενικότερα.
«Αυτή η διαπίστωση ανοίγει την πόρτα για την επιστημονική μελέτη των μυστικιστικών εμπειριών,» δήλωσε ο Griffiths. Σε μελλοντικό πρόγραμμα, ελπίζει να εξεταστεί πως η εμπειρία της ψιλοκυβίνης μπορεί να διαφέρει σε ανθρώπους που έχουν διαφορετική προσωπικότητα, θρησκευτικό υπόβαθρο ή γενετικά χαρακτηριστικά.
 |
| Η χημική ένωση της ψιλοκυβίνης δικαιώματα: Jynto |
Σαφώς, ουσίες όπως η ψιλοκυβίνη επιδρούν έντονα στις νοητικές λειτουργίες, αλλά η λογική χρήση τους στην ψυχιατρική απαιτεί έρευνα και όχι υποθέσεις. Το ίδιο βέβαια θα μπορούσε να ειπωθεί και για κάθε ψυχιατρική θεραπεία που εφαρμόζεται, αλλά: Κανείς πραγματικά δεν γνωρίζει με ποιόν τρόπο επιδρούν.
Τα κλασσικά ψυχοδηλωτικά, συμπεριλαμβανομένης της ψιλοκυβίνης και του LSD, διεγείρουν τους υποδοχείς της σεροτονίνης- ενός νευροδιαβιβαστή στον οποίο επίσης στοχεύουν αν και με διαφορετικό τρόπο- από ότι τα εγκεκριμένα αντικαταθλιπτικά και αγχολυτικά φάρμακα όπως το Prozac και Zoloft.
Αρκετοί επιστήμονες στο συνέδριο επεσήμαναν τα ευρήματα σχετικά με τη δραστηριότητα του 'δίκτυου προεπιλεγμένης λειτουργίας' του εγκεφάλου η οποία εμφανίζεται αυξημένη σε άτομα με κατάθλιψη. Και επειδή η ψιλοκυβίνη και το αγιαχουάσκα φαίνεται να αμβλύνουν την δραστηριότητα αυτή, ίσως θα μπορούσαν να ωφελήσουν.
Είναι δύσκολο να συνδέσει κανείς αυτές τις παρατηρήσεις, χωρίς μια ισχυρή δόση εικασίας, αλλά μια άποψη είναι ότι η αυξανόμενη δραστηριότητα του 'δικτύου προεπιλεγμένης λειτουργίας' δείχνει ότι σημαντικό ποσοστό της προσοχής στρέφεται προς τα μέσα. Στους ανθρώπους που βρίσκονται παγιδευμένοι στις αρπάγες της κατάθλιψης, η σκέψη τους τους οδηγεί να πιστεύουν ότι έχουν παγιδευτεί σε έναν ατέρμονα κύκλο κριτικής αυτοεξέτασης και ίσως κάποιος ήπιος νευρωνικός αποσυγχρονισμός θα τους βοηθούσε να επιχειρήσουν μια μορφή επανεκκίνησης.
Ο Araújo παρουσίασε τα πρώτα ελπιδοφόρα συμπεράσματα από την χρήση του αγιαχουάσκα όσον αφορά στην μείωση των συμπτωμάτων της κατάθλιψης και ήδη εξασφάλισε έγκριση για ευρύτερες κλινικές δοκιμές στην Βραζιλία. Η βρετανική ομάδα εξασφάλισε επίσης έγκριση να ξεκινήσει δοκιμές με την ψιλοκυβίνη.
Παράλληλα, ερευνητές στην Ελβετία, το Ισραήλ και σε άλλες χώρες έχουν ήδη ερευνήσει το MDMA (ευρύτερα γνωστό ως «ecstasy») για την θεραπεία της αγχώδους μετατραυματικής διαταραχής (PTSD) και άλλων διαταραχών άγχους. Οι οπαδοί των rave πάρτι αγαπούν αυτό το σκεύασμα επειδή τους προσφέρει αίσθηση ευφορίας, άνεσης και εγγύτητας με τους άλλους. Ορισμένοι θεραπευτές πιστεύουν ότι οι αγχολυτικές και φιλο-κοινωνικές επιπτώσεις του «ecstasy» θα μπορούσαν να βοηθήσουν τους ασθενείς με διαταραχές άγχους να ανακτήσουν την ηρεμίας τους και να ανταποκριθούν με περισσότερη δεκτικότητα στην ψυχοθεραπεία.
Η 'Διεπιστημονική Ένωση για τη Μελέτη στα Ψυχοδηλωτικά' (MAPS) είναι χορηγός σε αρκετές μελέτες που εξετάζουν αυτή την άποψη. Η πρώτη, ξεκίνησε το 2004 και με επικεφαλής τον ψυχίατρο Μάικλ Mithoefer στη Νότια Καρολίνα, εφάρμοσε θεραπεία σε 19 άτομα με PTSD, κυρίως γυναίκες που κατάφεραν να επιβιώσουν από σεξουαλική κακοποίηση ή που είχαν δεχτεί επίθεση. Παρά το γεγονός ότι οι ασθενείς αυτοί εμφάνισαν ελάχιστη επιτυχία με τις συμβατικές θεραπείες, οι 14 από τους 19 σημείωσαν ακόμα και σημαντική μείωση των συμπτωμάτων σε διάρκεια 1-6 χρόνων, αφότου υποβλήθηκαν σε ψυχοθεραπεία υποβοηθούμενη με MDMA, ανέφεραν το Νοέμβριο οι ερευνητές στήν Εφημερίδα της Ψυχοφαρμακολογίας. (Journal of Psychopharmacology).
Μια άλλη δοκιμή που βρίσκεται σε εξέλιξη στη Νότια Καρολίνα πειραματίζεται στην θεραπεία των βετεράνων στρατιωτικών της αστυνομίας και του πυροσβεστικού σώματος και ο Döblin αναφέρει ότι η MAPS έχει ήδη έρθει σε επαφή με το Πεντάγωνο για μια μελέτη με PTSD, στην οποία θα συμμετάσχουν εν ενεργεία στρατιωτικοί. Εφόσον το Πεντάγωνο επιτρέψει στους στρατιωτικούς να λάβουν μέρος στις δοκιμές η MAPS είναι πρόθυμη να χρηματοδοτήσει το πρόγραμμα. «Συναντηθήκαμε μαζί τους περίπου πριν ένα μήνα και μας υποδέχτηκαν πολύ καλά», είπε. «Τώρα βρισκόμαστε στην διαδρομή προς την ανώτερη ιεραρχία της διοίκησης.»
Το γεγονός ότι ο αμερικανικός Στρατός δέχτηκε να εξετάσει την πρόταση αποτελεί ήδη ένα εξαιρετικό δείγμα του πόσο πολύ έχουν αλλάξει τα πράγματα. Ωστόσο το γεγονός αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι έχουν καμφθεί οι αντιστάσεις.
«Οι επιστήμονες της Ψυχοδηλωτικής εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν εμπόδια σε κάθε βήμα τους, από την εξασφάλιση χρηματοδότησης της έρευνας, μέχρι την ιδιοκτησία των σκευασμάτων ή την δημοσιοποίηση των ευρημάτων», λέει ο ψυχίατρος Ντέιβιντ Νατ (David Nutt) του Imperial College του Λονδίνου. Ο Nutt πέτυχε πρόσφατα μια σημαντική επιχορήγηση από την βρετανική κυβέρνηση για να πραγματοποιήσει κλινικές δοκιμές με ψιλοκυβίνη και να εξετάσει τις πιθανές εφαρμογές της στην κατάθλιψη. Αλλά η γραφειοκρατία και πάλι στέκεται εμπόδιο στην εξέλιξη.
Για να είναι σύμφωνος με το Νόμο, ο Nutt θα πρέπει πρώτα να βρει έναν παραγωγό ο οποίος θα είναι σε θέση να παράξει ιατρικής ποιότητας ψιλοκυβίνη και ο οποίος θα πρέπει επίσης να διαθέτει όλες τις απαιτούμενες άδειες για την παρασκευή ελεγχόμενων ουσιών. Μέχρι στιγμής, δεν έχει βρεθεί ούτε ένας με τις συγκεκριμένες προδιαγραφές. Ετσι η μελέτη καθυστερεί.
«Το καθεστώς παρανομίας στο οποίο έχουν υπαχθεί αυτές οι ουσίες κατάφερε ισχυρό πλήγμα στην διεξαγωγή των ερευνών και το ίδιο εξακολουθεί μέχρι σήμερα,» παρατηρεί ο Nutt σε συνέντευξή του. Και κλείνει λέγοντας: «Πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα στον χώρο της σύγχρονης έρευνας.»
πηγή: wired
[1]: Όρος καθαρά αμερικανικός που δεν αντιστοιχεί σε κανένα στοιχείο της ελληνικής κουλτούρας και άρα δεν μεταφράζεται στα ελληνικά. Ένα χαρακτηριστικό των Boomers ήταν ότι έτειναν να θεωρούν τους εαυτούς τους ως μια ειδική γενιά, πολύ διαφορετική από εκείνες που είχαν έρθει πριν. Στη δεκαετία του 1960, καθώς ο σχετικά μεγάλος αριθμός των νέων ανθρώπων έγιναν έφηβοι και νεαροί ενήλικες, αυτοί και οι γύρω τους, δημιούργησαν μια πολύ συγκεκριμένη ρητορική γύρω από την κλάση τους και την αλλαγή που είχαν επιφέρει. Αυτή η ρητορική είχε μια σημαντική επίπτωση στις αντιλήψεις των boomers για τους ίδιους, καθώς και η τάση τους να καθορίζουν τον κόσμο από την άποψη των γενεών, η οποία ήταν ένα σχετικά νέο φαινόμενο. Η αύξηση των γεννήσεων έχει περιγραφεί μεταξύ άλλων και ως οδυνηρή έκπληξη.
Μετάφραση, απόδοση: Μαρία Μαρκοπούλου για το preludiance
Επιμέλεια: Γρηγόρης Δεούδης
Ετικέτες: ειδήσεις, ενθεογόνα, ψυχοδηλωτικά, αγιαχουάσκα, ψιλοκυβίνη, MDMA, Brad Burge, Rick Doblin
