Κατηγορία: Βίντεο, Άρθρα
Γράφει ο Brian Anderson
Αυτή τη χρονιά, 400.000 Αμερικανοί θα καταπιούν διαιθυλαμίδιο του λυσεργικού οξέος (LSD). Ενώ 23 εκατομμύρια Αμερικανοί έχουν ήδη γευτεί LSD. Και πολλοί θα τριπάρουν έντονα και σε μεγάλο βαθμό λαμβάνοντας ηρωικές δόσεις Lucy, πηγαίνοντας πέρα από τους ορίζοντες του εδώ και τώρα, βαθιά μέσα στο ανεξερεύνητο πεδίο της υπερνόησης. Ίσως ανήκετε σε μία από αυτές τις κατηγορίες.
Για άλλους - και υπάρχουν αναμφίβολα εξίσου πολλοί, ίσως περισσότεροι - αυτό είναι αρκετό για να μείνουν μακριά. Η απλή σκέψη του να αφεθούν σε κάτι τέτοιο δεν είναι καθόλου ευπρόσδεκτη. Με μηδενικό ενδιαφέρον για την αντιμετώπιση όλων των τρελο-γεωμετρικών οπτικών απεικονίσεων και των οραματισμών, για να μην πούμε τίποτα για τους ήχους και τις γεύσεις ενός εύθυμου ταξιδιού, απλώς αρνούνται να ασχοληθούν ξανά και ξανά. Αλλά τι θα λέγατε εάν όμως ήταν δυνατόν να αξιοποιηθούν κάποια από τα αναφερόμενα οφέλη ενός ημισυνθετικού ψυχοδηλωτικού όπως το LSD δίχως να το κουράζουμε το πράγμα; Τι θα λέγατε εάν ήταν δυνατό να αξιοποιούσαμε το LSD σε σχεδόν ανεπαίσθητα επίπεδα ως ένα μέσο για να αυξήσουμε τις κανονικές, καθημερινές λειτουργίες δίχως έντονες εμπειρίες;
Εάν συμφωνείτε, μείνετε εδώ, διότι στην πραγματικότητα: Λιγότερο LSD ίσως σημαίνει περισσότερο. Προσφέρει πολλά περισσότερα.
Αυτή είναι η γοητεία αυτού που είναι γνωστό ως η υπο-αντιληπτική, η μόλις αισθητή δόση. Είναι μια ιδέα που έχει κερδίσει το ενδιαφέρον ορισμένων θυλάκων της ιατρικής κοινότητας, αν και δεν είναι ούτε κάτι νέο ούτε είναι επικυρωμένο από οποιαδήποτε επίσημη έρευνα. Όπως σημειώνει ο James Fadiman στον Psychedelic Explorer's Guide (2011), οι υπο-αντιληπτικές δόσεις ψυχοδηλωτικών είναι γνωστές εδώ και αιώνες και χρησιμοποιούνται από ιθαγενείς πολιτισμούς σε όλο τον κόσμο. Ο Fadiman θα ξέρει. Γνωρίζει από πρώτο χέρι περί των νόμιμων ερευνών που καταπιάνονται με την έρευνα σε ψυχοτρόπες ουσίες για πάνω από τέσσερις δεκαετίες, και με τον καιρό έχει γίνει ένα είδος πρωταθλητή στις μικρο-δόσεις. Μιλώντας στο Επιστημονικό Συνέδριο για τα Ψυχοδηλωτικά (2013) στο Σαν Φρανσίσκο, ο Fadiman τα λέει ξεκάθαρα: «Είναι υπέροχο να είσαι συντηρητικός σε αυτό το συνωστισμένο πλήθος.»
Προφανώς δεν βρίσκεται μόνος του σε εκείνη την πλευρά. Το 2010, ο Fadiman έθεσε μια ανοικτή πρόσκληση για προσωπικές χρήσεις με μικρο-δόσεις και τις αναφορές που θα προέκυπταν από τα αποτελέσματα. Σε κάθε τρίτη μέρα από τότε, ένας άγνωστος αριθμός εθελοντών έχει καταπιεί μικρές δόσεις LSD «παράλληλα με τις καθημερινές ασχολίες τους διατηρούσαν ημερολόγια των παρατηρήσεών τους», όπως ο Tim Doody αναφέρει στο The Heretic, ένα συναρπαστικό μακροσκελές έργο της ζωής του Fadiman στο οποίο αυτό το άρθρο είναι σε μεγάλο βαθμό ευγνώμων. Είναι ασαφές πότε και αν η μελέτη θα τελειώσει. Αλλά ξέρουμε ότι αυτή η καταγραφή περιπτώσεων της μελέτης μπορεί να διαρκέσει για αρκετές εβδομάδες ή και περισσότερο για τους συμμετέχοντες, οι οποίοι υποβάλλουν τα ημερολόγιά τους, κατά προτίμηση με την υποσημείωση 'μια σύνοψη των συνολικών εντυπώσεων', σε ένα ειδικό φάκελο εισερχομένων.
Το πρόβλημα, βέβαια, είναι ότι τα ψυχοδηλωτικά παραμένουν παράνομα στην Αμερική και σε ένα μεγάλο μέρος του κόσμου. Πράγματι, για να έχει κάποιος πιθανότητες να πάρει στα χέρια του την κατάσταση χωρίς να χάσει τον ύπνο του, στη σκέψη ότι η Υπηρεσία Δίωξης Ναρκωτικών θα εισέλθει με κλοτσιές στην πόρτα στις δύο τα ξημερώματα στο σπίτι του, θα πρέπει να.. έχει ξεφύγει κάπως. Με αυτό δεν επιθυμούμε να υποβιβάσουμε τις αυξανόμενες -αν και ακόμη αξιοθρήνητα ανεπαρκείς- μελέτες που είναι εγκεκριμένες με ομοσπονδιακή άδεια, των οποίων τα πορίσματα συνεχίζουν την εμβάθυνση της κατανόησης του πώς οι ψυχοτρόπες ουσίες μπορούν να θεραπεύσουν τα ψυχικά τραύματα του μετα-τραυματικού άγχους, ή να θεραπεύσουν τον εθισμό στη νικοτίνη ή στο αλκοόλ. Αλλά η πραγματικότητα είναι ότι για εκείνους που πιστεύουν ότι τα ψυχοδηλωτικά και διάφορα άλλες «έξυπνα ψυχοτρόπα» (smart drugs όπως αποκαλούνται), θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τη βελτίωση σε όλο το φάσμα, όχι μόνο για τους ανθρώπους που αντιμετωπίζουν προβλήματα με PTSD ή προβλήματα εθισμού σε διάφορες ουσίες. Για να είμαστε ειλικρινείς, δεν δόθηκε η δέουσα προσοχή που αξίζει το θέμα της μικροδοσιμέτρησης.
Ο Fadiman δίνει τον καλύτερό του εαυτό του για να το αλλάξει αυτό. Ακόμη και αν αυτό σημαίνει ότι παραβαίνει το νόμο και αξιοποιεί δεδομένα από ανεπίσημα στοιχεία. Είναι μια αρχή, έτσι δεν είναι;
Ο Fadiman στο 'Επιστημονικό Συνέδριο για τα Ψυχοδηλωτικά' που διοργανώθηκε από το MAPS τον Απρίλιο του 2013, λέει:
«Δεν έχει να κάνει με το πόσο παίρνεις... έχει να κάνει με το πόσο σε ενδιαφέρει.»
Είναι προσεκτικός στις περιγραφές του. Κατά την άποψή του, πραγματικά δεν υπάρχει ένα συγκεκριμένο «φυσιολογικό» εύρος δόσεων LSD. Όλα εξαρτάται από το τι ψάχνετε. Για μια ψυχαγωγική περιπέτεια στο "Αγρόκτημα του Γέλιου" και πίσω, μιλάμε για 50 μικρογραμμάρια (mcg). Για μια δημιουργική ώθηση, πάμε στα 100 mcg. Για μια θεραπευτική συνεδρία που θα σας αλλάξει τη ζωή, οπουδήποτε από 100 έως 250 mcg θα πρέπει να κάνει το κόλπο. Για μια κοντινή ματιά μεγάλης διάρκειας του «Θεϊκού» Βασιλείου, 400 mcg θα σας εκτινάξουν στο σωστό δρόμο. Για οτιδήποτε πέραν του ορίου αυτού, ο Fadiman προειδοποιεί, ο χρήστης δεν είναι χωρίς σοβαρούς κινδύνους και θα πρέπει ο χρήστης να είναι προετοιμασμένος εκ των προτέρων. Να εμβαθύνουμε κάτω από τα αντιλητικά όρια; Όχι και τόσο.
Για τον Fadiman, 10 μικρογραμμάρια LSD αποτελούν μια μικρο-δόση, ή "tener". Αυτό είναι περίπου το ένα πέμπτο από αυτό που θεωρείται μια τυπική δόση ψιλοκυβίνης.
«Η μικρο-δοσολογία αποδεικνύεται ότι είναι ένας εντελώς διαφορετικός κόσμος,» είπε ο Fadiman στα πλήθη γεμάτα περιέργεια κατά την πέμπτη ετήσια απαρτία 'Horizons' σχετικά με τα ψυχοδηλωτικά, πέρυσι στη Νέα Υόρκη. Συγκεκριμένα ανέφερε:
«Όπως είπε κάποιος, τα βράχια δεν λάμπουν, έστω και λίγο. Αλλά αυτό που πολλοί άνθρωποι αναφέρουν στο τέλος της ημέρας, είναι: "Αυτό ήταν μια πολύ καλή μέρα." Ξέρετε, αυτό το είδος της ημέρας, όταν όλα σου πάνε καλά. Διεκπεραιώνεις μια εργασία που κανονικά δεν θα μπορούσες επί ένα δύωρο, αλλά την κάνεις για τρεις ή τέσσερις ώρες. Διατρέφεσαι σωστά. Ίσως να κάνουμε ένα ακόμα σετ επαναλήψεων. Απλά μια καλή ημέρα. Αυτό φαίνεται να είναι αυτό που ανακαλύπτουμε.»
Δεν είναι κάψιμο εγκεφάλου, με άλλα λόγια. Δεν είναι παραισθησιογόνο. Δεν είναι, επίσης, ψυχοδηλωτικό. «Δεν είναι ένα σημαντικό γεγονός,» όπως είπε ο Fadiman.
Αυτό που είναι ακόμα πολύ σημαντικό γεγονός είναι η επιτυχημένη προμήθεια ψυχοδηλωτικών ουσιών επιπέδου επιστημονικής έρευνας (καθαρών ουσιών) να χρησιμοποιηθούν σε κλινικές δοκιμές. Ο Fadiman δεν είχε τέτοια τύχη να πείσει το 'Εθνικό Ινστιτούτο για την Κατάχρηση Ναρκωτικών', που είναι ο μόνος ιδιοκτήτης προμηθειών σε ουσίες με καθαρότητα επιστημονικού επιπέδου, αυτών που σήμερα παραμένουν παράνομες ουσίες. Επίσης, δεν μπορεί ο ίδιος να δημιουργήσει κατάλληλες συνθήκες εργαστηρίου χωρίς να αντιμετωπίζει ποινικές διώξεις. Η λύση; οι ίδιοι οι εθελοντές του πρέπει να έχουν πρόσβαση σε ουσίες που ανήκουν στο Παράρτημα Ι και στη συνέχεια να προχωρήσουν σε επιτυχείς μικρο-δόσεις των 50 ή 100 μικρογραμμαρίων. Έπειτα τα λαμβάνουν και τελικά γράφουν την αναφορά τους. Και έπειτα το επαναλαμβάνουν.
Θα πρέπει να είναι τουλάχιστον κάπως περίεργο για έναν άντρα ο οποίος ηγείτο ενός κυβερνητικού πειράματος ορόσημου των Ψυχοδηλωτικών στη δημιουργική επίλυση προβλημάτων. Το 1966, στην ηλικία των 27, ο Fadiman και μερικοί άλλοι ερευνητές έδωσαν σε μια ομάδα ανδρών που αποτελούνταν από μαθηματικούς, μηχανικούς, αρχιτέκτονες, ψυχολόγους, φυσικούς και καλλιτέχνες, δόσεις 50 έως 100 μικρογραμμαρίων LSD και μεσκαλίνης, σε μια μελέτη που κράτησε ένα μήνα. Η 'Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων' (FDA) τους έδωσε πρόσβαση στα ψυχοδηλωτικά, που αποδείχθηκε καθοριστική σε σημαντικές ανακαλύψεις σε σύνθετα προβλήματα για τα οποία τα εν λόγω άτομα είχαν ενημερωθεί εκ των προτέρων και εργάζονταν σε αυτά πριν λάβουν LSD και μεσκαλίνη.
Πριν από αυτό, η κλινική έρευνα στα ψυχοδηλωτικά στις ΗΠΑ φάνηκε να ενδιαφέρεται για το πώς μια ψυχοτρόπος ουσία όπως το LSD ώθησε στην καλλιτεχνική δημιουργία - δεν αναφερόμαστε στο σκοτεινό πρόγραμμα στα κρυφά πλαίσια πειραματισμών του στρατού με την ονομασία Edgwood Arsenal experiments, όπου σε κάποιο από αυτά τα πειράματα δόθηκε σε στρατιώτες PCP, sarin και BZ εν αγνοία τους. Δεν αποτελεί έκπληξη ότι εκείνοι που είχαν την ατυχία να σαρωθούν εν αγνοία τους από την εν λόγω εθνική παραφροσύνη, δεν συμπλήρωναν ερωτηματολόγια κάθε λίγες εβδομάδες, σε αντίθεση με το πρόγραμμα του Fadiman και τους συμμετέχοντες επιστήμονες στα θέματα επίλυσης προβλημάτων.
Πράγμα που μας φέρνει πίσω στις καταγεγραμμένες αναφορές των χαμηλών δόσεων που διοχετεύονται στον Fadiman από όλη τη χώρα των ΗΠΑ, κάτι που συνεχίζεται τρία χρόνια τώρα. Και είναι αποκαλυπτικά. Σύμφωνα με τον Doody:
Ένας ιατρός ανέφερε ότι μια μικρο-δόση προκάλεσε μια «επαφή με ένα μέρος μεγάλου βάθους, όπου υπήρχε άνεση και ομορφιά.» Μια τραγουδίστρια είπε ότι μπορούσε να ακούσει καλύτερα και να "λάβει" έξωθεν (συλλογικό ασυνείδητο;) πληροφορίες σχετικά με τη μουσική. «Σε γενικές γραμμές, οι συμμετέχοντες στη μελέτη λειτουργούσαν κανονικά στην εργασία και τις σχέσεις τους, αλλά με ιδιαίτερη έμφαση στη δημιουργικότητα και στη συναισθηματική διαύγεια.» πρόσθεσε ο Fadiman.
Αν όλα αυτά εμφανίζονται ως πολλά υποσχόμενα, είναι ακόμα αδύνατο να αντέξουν στο επίπεδο των σκληρών συνθηκών της ορθής κλινικής δοκιμής. Να σημειωθεί τέλος, πως ο Fadiman δεν έχει ακόμη παρουσιάσει τα ανεπίσημα αυτά στοιχεία των συμμετεχόντων του, με ένα ολοκληρωμένο τρόπο.
Μετάφραση, απόδοση, επιμέλεια: Γρηγόρης Δεούδης για το preludiance
Συντάκτης: Grigoris Deoudis Ετικέτες: άρθρο, ενθεογόνα, ψυχοδηλωτικά, διαιθυλαμίδιο του λυσεργικού οξέος, LSD, μεγιστοποίηση αποτελεσμάτων, maximizing effects, James Fadiman,
«Το άνοιγμα των πυλών της αντίληψης, είναι ουσιώδες. Διότι ο νους αποτελείται από κάθε είδους πληροφορίες: ιδέες, μνήμες, των προηγούμενων και των επόμενων ενσαρκώσεων. Και όλα αυτά βρίσκονται πίσω από κλειστές πύλες. Ο μόνος τρόπος να βρούμε τι υπάρχει εκεί, είναι να τις ανοίξουμε. Το άνοιγμα των πυλών της αντίληψης είναι πολύ σημαντικό, είναι ουσιώδες, για την αυτογνωσία.» — Αλεξάντερ Σούλγκιν
