+Grigoris Deoudis

Τρίτη, Ιανουαρίου 28, 2014

Confrontation with the Unconscious: Jungian Depth Psychology and Psychedelic Experience

Κατηγορία: Βιβλιοπροτάσεις


Με την αγορά του βιβλίου
υποστηρίζετε το σημαντικό έργο της
'Διεπιστημονικής Ένωσης Μελετών στα Ψυχοδηλωτικά' (M.A.P.S.)


Βιβλίο, Confrontation with the Unconscious: Jungian Depth Psychology and Psychedelic Experience, Scott J. Hill, preludiance

Τίτλος Βιβλίου: Confrontation with the Unconscious: Jungian Depth Psychology and Psychedelic Experience
Συγγραφέας: Scott J. Hill
Εκδόσεις: Muswell Hill Press
Ημερ/νία έκδοσης: Νοέμβριος 2013
Έκδοση: Α'
Σελίδες: 250
Γλώσσα: Αγγλικά
Διαστάσεις: 23 Χ 15 εκ.
ISBN13: 978-1-908995-07-0 (μαλακό εξώφυλλο)


About the Book

Demonstrates the relevance of Jungian archetypal psychology to psychedelic and transpersonal research.

Jungian depth psychology and psychedelic psychotherapy are both concerned with coming to terms with unconscious drives, complexes, and symbolic images. Unaware of significant evidence for the safe clinical use of psychedelic drugs, Jung himself remained wary of psychedelics and staunchly opposed their therapeutic use. His bias has prevented Jungians from objectively considering the benefits as well as the risks of using psychedelics for psychological healing and growth.

Confrontation with the Unconscious intertwines psychedelic research, personal accounts of psychedelic experiences, and C. G. Jung’s work on trauma, the shadow, psychosis, and psychospiritual transformation—including Jung’s own “confrontation with the unconscious”— to show the relevance of Jung’s penetrating insights to the work of Stanislav Grof, Ann Shulgin, Ronald Sandison, Margot Cutner, among other psychedelic and transpersonal researchers, and to demonstrate the great value of Jung’s penetrating insights for understanding difficult psychedelic experiences and promoting safe and effective psychedelic exploration and psychotherapy.




Praise for the Book

"The wisdom in this book offers hope that we can heal the psychological wounds and political divisions of the past, objectively assess the benefits as well as the risks of psychedelics, and move toward a more informed and mature application of these valuable substances." — Rick Doblin, Ph.D., executive director, MAPS

“Scott Hill’s brilliant book presents a sophisticated analysis of how psychedelic experiences may be understood from the standpoint of Jung’s archetypal psychology.” — Ralph Metzner, author of The Unfolding Self

“A perceptive and creative interface between the thought of Carl Jung and contemporary psychedelic research, now in its rebirth, by a scholar who skilfully articulates a profound comprehension of both realms of knowledge.” — William A. Richards, Johns Hopkins School of Medicine

“The Jungian insights Dr. Hill provides here are invaluable for clinicians working with acute psychedelic crises and the integration of difficult psychedelic experiences. They also shed light on the robust archetypal dynamics of all psychological transformation.” — David Lukoff, Co-President of the Association of Transpersonal Psychology

“A landmark study … timely, impeccably researched, and wisely conceived.” — Sean Kelly, author of Individuation and the Absolute: Hegel, Jung, and the Path Toward Wholeness




About the Author


Scott J. Hill, PhD, lives in Sweden, where he conducts scholarly research on the intersection between psychedelic studies and Jungian psychology. He holds degrees in psychology and education from the University of Minnesota and in philosophy and religion from the California Institute of Integral Studies.
πηγή: maps


Ετικέτες: βιβλιοπρόταση, βιβλίο, ψυχεδελικά, ψυχοδηλωτικά

Τρίτη, Ιανουαρίου 28, 2014

Η Κεταμίνη και η Οξεία Θεραπεία της Δυσίατης Κατάθλιψης

Κατηγορία: Ειδήσεις

Η μεγαλύτερη τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη μελέτη μέχρι τώρα υποδεικνύει ότι η κεταμίνη μπορεί να είναι χρήσιμη στην οξεία θεραπεία της δυσίατης κατάθλιψης.

κεταμίνη, οξεία θεραπεία, δυσίατη, ανθεκτική, κατάθλιψη, preludiance
Η μείζουσα κατάθλιψη (major depression) είναι μια σοβαρή ψυχική ασθένεια που συχνά δεν ανταποκρίνεται στην κύρια φαρμακευτική αγωγή (αντικαταθλιπτικά). Επιπλέον, υπάρχει συνήθως μια καθυστέρηση 2-6 εβδομάδες πριν από την σημαντική βελτίωση της διάθεσης. Σε περιπτώσεις όπως αυτή, όταν τουλάχιστον δύο συμβατικά αντικαταθλιπτικά έχουν δοκιμαστεί χωρίς επιτυχία, η κατάθλιψη θεωρείται ανθεκτική στη θεραπεία. Ενώ έχουν προταθεί πολλές διαφορετικές στρατηγικές για την αντιμετώπιση της ανθεκτικής στη θεραπεία κατάθλιψης, οι «μαγικές θεραπείες» εξακολουθούν να μην υφίστανται.

Ketamine has been shown to lead to rapid and sustained antidepressant relief even in treatment-resistant patients (Zarate et al., 2006).  However, methodological limitations in the research have made it impossible to determine whether ketamine really is an antidepressant drug. For instance, most studies used an inactive placebo (i.e. a saline injection), which is problematic as ketamine produces strong dissociative side effects. As a consequence, it is likely that participants were able to infer whether they had been given ketamine or the placebo, which raises concerns regarding blinding. In addition, sample sizes have generally been very small which makes generalizability difficult.
A new ground-breaking study published in the American Journal of Psychiatry has gone some way to addressing these shortcomings (Murrough et al, 2013).


Methods

The authors randomised a total of 72 patients to receive either a single intravenous infusion of ketamine (n = 47) or midazolam (n = 25) under double-blind conditions.
Patients had previously failed on at least three conventional antidepressants, such as selective serotonin-reuptake inhibitors, to be eligible. Psychotic forms of depression were excluded and sufficient drug washout was ensured.
Midazolam is a short-acting benzodiazepine with side effects similar to ketamine but without any antidepressant effects, making it an ideal active placebo.
As the primary study endpoint, depression severity was assessed 24 hours after injection with the Montgomery-Asberg Depression Rating Scale (MADRS).


Results


  • MADRS scores were 7.95 points lower in the ketamine group (95% CI, 3.2 to 12.71, Cohen’s d = 0.81, large effect)
  • Odds of response (at least 50% reduction in MADRS scores) to ketamine was 2.18 higher than of response to midazolam (95% CI, 1.21 to 41.4)
  • Response rate to ketamine was 64% versus 28% for midazolam
  • Reported side effects (most commonly dizziness and headache) were similar across both groups and usually resolved within four hours
  • There were no severe psychotic symptoms in any patient, although 17% experienced dissociative effects under ketamine
  • After one week, differences between the treatment groups had vanished

Conclusions

The authors conclude that:
"In this two-site trial in treatment-resistant patients with moderate-to-severe and persistent depressive symptoms, we found that a single low dose of ketamine, as compared with a psychoactive placebo control medication, was associated with a rapid-onset antidepressant effect."


Limitations

Unfortunately, this study only assessed the effects of a single injection of ketamine. While effective in acute intervention, another main problem with current treatment is how to maintain mood improvement. From this perspective, it would have been interesting to study the effects of consecutive treatments, for instance on a weekly basis. Evidence from other studies (e.g. aan het Rot et al., 2010) suggest that this is feasible and highly efficacious. However, this point also highlights how little is known about the long-term effects of ketamine treatment. Also, it should be kept in mind that due to possible dissociative effects, ketamine will be restricted to non-psychotic forms of depression. While making sense clinically speaking, this is somewhat unfortunate, as psychotic depression is usually more severe and difficult to treat, making such patients more likely to be treatment-resistant.
From a methodological perspective, this study raises some doubts concerning the appropriateness of midazolam as an active control. While 17% of patients reported dissociative symptoms with ketamine, this was not found for midazolam. It would have been interesting to assess directly (i.e. via questionnaires) if participants were aware of their experimental condition after the infusion to rule out these concerns.


Summary

Ketamine seems to be an acutely safe and effective antidepressant. Yet, its application (i.e. intravenous infusion), ignorance of long-term health outcomes and dissociative properties highly restrain usage. In very severe cases and after careful screening, however, it could prove to be a useful tool for clinicians.


Σύνδεσμοι

Murrough, J.W.; Iosifescu, D.V.; Chang, L.C.; Al Jurdi, R.K.; Green, C.E.; Perez, A.M. et al. (2013). Antidepressant efficacy of ketamine in treatment-resistant major depression; a two-site randomized controlled trial. Am J Psychiatry, 170, 1134-1142. [PubMed abstract]
aan het Rot, M.; Collins, K.A.; Murrough, J.W.; Perez, A.M.; Reich, D.L.; Charney, D.S. et al. (2010). Safety and efficacy of repeated-dose intravenous ketamine for treatment-resistant depression (PDF). Biol Psychiatry, 67, 139-145. [PubMed abstract]

Zarate, C.A.; Singh, J.B.; Carlson, P.J.; Brutsche, N.E.; Ameli, R.; Luckenbaugh, D.A.; Charney, D.S., & Manji, H.K. (2006). A randomized trial of an N-methyl-D-aspartate antagonist in treatment-resistant major depression (PDF). Arch Gen Psychiatry, 63, 856-864. [PubMed abstract]
πηγή: the mental elf

Αυτό το ενδιαφέρον άρθρο βρίσκεται σε αναμονή μετάφρασης στα ελληνικά.
Το υλικό που υπάρχει ξεπερνά το χρόνο μετάφρασης, αλλά τα άρθρα αναρτώνται ακόμη και στα αγγλικά ώστε οι ενδιαφέρουσες διεθνείς εξελίξεις στο χώρο των ψυχοδηλωτικών να γνωστοποιούνται ευθύς αμέσως. Ενδιαφέρεσαι να συμμετάσχεις;
Ετικέτες: ειδήσεις, κεταμίνη, θεραπεία, κατάθλιψη, μείζουσα κατάθλιψη, αντικαταθλιπτικά, midazolam

Κυριακή, Ιανουαρίου 26, 2014

Βλάβη προερχόμενη από τις ψυχοτρόπες ουσίες/ναρκωτικά

Κατηγορία: Ειδήσεις

βλάβη, ναρκωτικά, ψυχοτρόπες ουσίες, μελέτη, διάγραμμα, Ντέιβιντ Νατ, preludiance
Μια περίληψη των αποτελεσμάτων από την μέλετη του 2010
υπό τον καθηγητή Ντέιβιντ Νατ στο Lancet
Τον Νοέμβριο του 2010, ο καθηγητής Ντέιβιντ Νατ δημοσίευσε μια μελέτη στην επιθεώρηση The Lancet, σε συνεργασία με τους Leslie A. King PhD, William Saulsbury MA και Colin Blakemore FRS, εξ' ονόματος αυτής της ανεξάρτητης επιτροπής. Η μελέτη κατέταξε τη βλάβη προς τον χρήστη και την κοινωνία από μια σειρά ψυχοτρόπων ουσιών. Η νέα αυτή μελέτη (η προηγούμενη διεξήχθει το 2007) χρησιμοποίησε μια διαδικασία ανάλυσης αποφάσεων πολλαπλών κριτηρίων και διαπίστωσε ότι το αλκοόλ είναι πιο επιζήμιο για την κοινωνία από ό,τι από κοινού η ηρωίνη και το κρακ, ενώ η ηρωίνη, το κρακ και η μεθυλαμφεταμίνη (crystal meth) ήταν οι πιο επιβλαβείς ψυχοτρόπες ουσίες για τα άτομα. Ο Ντέιβιντ Νατ έχει επίσης γράψει για το θέμα αυτό στις εφημερίδες για το ευρύ κοινό, μερικές φορές οδηγώντας σε δημόσιες διαφωνίες με άλλους ερευνητές οι οποίοι συχνά ασπάζονται τις θέσεις των κυβερνήσεων στο θέμα ψυχοτρόπες ουσίες τις οποίες συλλήβδην ονομάζουν ναρκωτικά.

Ένα συνθετικό υποκατάστατο του αλκοόλ με βάση τις βενζοδιαζεπίνες, προτάθηκε για τα αλκοολούχα ποτά, τα οποία δίνουν στον πότη τις συνέπειες της μέθης χωρίς πολλούς από τους κινδύνους του αλκοόλ. Το συνθετικό αυτό υποκατάστατο του αλκοόλ αναπτύσσεται επί του παρόντος από μια ομάδα στο Imperial College του Λονδίνου, υπό την ηγεσία του καθηγητή Ντέιβιντ Νατ.
πηγή: The Lancet

Μετάφραση, απόδοση, επιμέλεια: Γρηγόρης Δεούδης για το preludiance
Συντάκτης: Grigoris Deoudis Ετικέτες: ειδήσεις, βλάβη, ψυχοτρόπες ουσίες, μελέτη, διάγραμμα, Ντέιβιντ Νατ,

Παρασκευή, Ιανουαρίου 10, 2014

Παίρνεις LSD και μένεις εκτός φυλακής; Μεγάλη έρευνα συνδέει τη χρήση ψυχοδηλωτικών με ελαττωμένη υποτροπή στο έγκλημα

Κατηγορία: Ειδήσεις

LSD, παραισθησιογόνα, έρευνα, εγκληματικότητα, ειδήσεις, preludiance
φωτ. © Pasieka/Science Photo Library/Corbis
Μια μελέτη σε περισσότερα από 25.000 άτομα υπό την 'Υπηρεσία Κοινοτικής Εποπτείας και Σωφρονισμού' δείχνει ότι η χρήση ψυχοδηλωτικών ουσιών όπως το LSD μπορεί να κρατήσει τους ανθρώπους έξω από τη φυλακή.

Η έρευνα είναι η πρώτη στο είδος της έπειτα από 40 χρόνια εξετάζοντας το κατά πόσον οι ψυχοτρόπες ουσίες όπως το LSD και τα «μαγικά» μανιτάρια μπορούν να βοηθήσουν στην αναμόρφωση των εγκληματιών.

«Τα αποτελέσματά μας, παρέχουν μια αξιοσημείωτη εξαίρεση στην ισχυρά θετική σχέση μεταξύ της χρήσης ουσιών και την εγκληματική συμπεριφορά», έγραψαν στη μελέτη τους οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Αλαμπάμα στο Μπέρμιγχαμ και την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Johns Hopkins, η οποία δημοσιεύθηκε στο τεύχος Ιανουαρίου της Εφημερίδας της Ψυχοφαρμακολογίας.

«Προσθέτουν τόσο στο παλαιό αναδυόμενο όγκο δεδομένων που δείχνουν ευεργετικές επιδράσεις των παρεμβάσεων των ψυχοτρόπων ουσιών και αντιβαίνουν προς τον νομικό χαρακτηρισμό, καθώς και στη λαϊκή αντίληψη περί των ψυχοτρόπων ουσιών, όπως κατηγορηματικώς έχουν χαρακτηριστεί ως επιβλαβείς ουσίες χωρίς θεραπευτική δυνατότητα

Οι ψυχοδηλωτικές ουσίες κέντρισαν το ενδιαφέρον των ερευνητών που ξεκίνησαν να τις μελετούν στη δεκαετία του 1950. Μελέτες έδειξαν ότι οι ψυχοτρόπες ουσίες θα μπορούσαν να συνδυαστούν με την ψυχοθεραπεία για τη θεραπεία μιας σειράς από ιατρικές καταστάσεις, συμπεριλαμβανομένου του αλκοολισμού και της τοξικομανίας.

Αλλά οι επιστημονικές έρευνες για τις θεραπευτικές δυνατότητες του LSD, της ψιλοκυβίνης, της μεσκαλίνης, και άλλων ψυχοδηλωτικών ουσιών διεκόπη στη δεκαετία του 1970, όταν είχαν τεθεί εκτός νόμου από το ομοσπονδιακό Νομοσχέδιο για τις Ελεγχόμενες Ουσίες (Controlled Substances Act).

«Οι δράστες μπορεί να είναι ιδιαίτερα πιθανό να επωφεληθούν από τη θεραπεία με τις ψυχοτρόπες ουσίες, διότι η συμμετοχή στο σύστημα ποινικής δικαιοσύνης έχει συχνά ως αποτέλεσμα την τάση αναζήτησης ναρκωτικών ουσιών και η παρορμητική συμπεριφορά επιδεινώνεται από καταναγκαστική χρήση της ουσίας», εξήγησαν οι ερευνητές στη μελέτη.

Από το 2002 έως το 2007, οι ερευνητές συνέλεξαν στοιχεία από 25.622 άτομα στο πλαίσιο της 'Υπηρεσίας Κοινοτικής Εποπτείας και Σωφρονισμού' στο πρόγραμμα 'Λογοδοσία Αγωγής για Ασφαλέστερες Κοινότητες' (TASC), ένα πρόγραμμα για τα άτομα με ιστορικό κατάχρησης ναρκωτικών και εν γένει ψυχοτρόπων ουσιών.

Μόνο το 1 τοις εκατό των ατόμων στο πρόγραμμα είχαν διαγνωστεί με διαταραχή χρήσης κάποιας παραισθησιογόνου ουσίας. Διαταραχές από τη χρήση κάνναβης, διαταραχές από τη χρήση κοκαΐνης, και διαταραχές χρήσης αλκοόλ ήταν οι πιο συχνές διαγνώσεις στην ομάδα.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι όσοι διαγνώστηκαν με διαταραχή χρήσης παραισθησιογόνου ουσίας ήταν λιγότερο πιθανό να αποτύχουν στο πρόγραμμα TASC σε σύγκριση με εκείνους που δεν έχουν μια διαταραχή χρήσης παραισθησιογόνου ουσίας. Αυτό σημαίνει ότι τα άτομα με διαταραχή χρήσης παραισθησιογόνου ουσίας ήταν λιγότερο πιθανό να παραβιάσουν τους κανονισμούς TASC ή άλλων νομικών απαιτήσεων, είναι λιγότερο πιθανό να αποτύχουν να εμφανιστούν στο δικαστήριο και λιγότερο πιθανό να φυλακιστούν.

Η μελέτη έλεγξε έναν μεγάλο αριθμό δυνητικών παραγόντων σύγχυσης, συμπεριλαμβανομένης της φυλής, της εργασίας, της οικογενειακής κατάστασης, της ηλικίας, του ποινικού ιστορικού, του ιστορικού κατάχρησης ναρκωτικών ουσιών, το φύλο, το μορφωτικό επίπεδο, και πολλά άλλα.

«Τα ευρήματα δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να ερμηνευθούν ως συνηγορηματική δήλωση χρήσης των ψυχοτρόπων ουσιών για ψυχαγωγικούς λόγους (recreational use). Εντούτοις, καλούνται να αποδείξουν ότι, σε ένα πραγματικό κόσμο, η ρυθμιστική παρέμβαση σχετιζόμενη με τις ψυχοτρόπες ουσίες, η χρήση ψυχοτρόπων ουσιών σχετίζεται με μικρότερη πιθανότητα κακής έκβασης,» έγραψαν οι ερευνητές.

«Πιστεύουμε ότι αυτό απαιτεί τη συνέχιση της επιστημονικής έρευνας, αυτής της μοναδικής κατηγορίας ουσιών


Η μελέτη συντάχθηκε από τους: Peter S. Hendricks, C. Brendan Clark, Matthew W. Johnson, Kevin R. Fontaine, και Karen L. Cropsey.
πηγή: dailymail

Μετάφραση, απόδοση, επιμέλεια: Γρηγόρης Δεούδης για το preludiance
Συντάκτης: Grigoris Deoudis Ετικέτες: ειδήσεις, news, LSD, ψυχοδηλωτικά, έρευνα, εγκληματικότητα,

Τετάρτη, Ιανουαρίου 08, 2014

Κάπνισμα - Πιθανή η Απεξάρτηση με Ψιλοκυβίνη

Κατηγορία: Ειδήσεις

Τα προκαταρκτικά αποτελέσματα ερευνών δείχνουν ότι η ψιλοκυβίνη, το ενεργό συστατικό στα «μαγικά» μανιτάρια, μπορεί ενδεχομένως να βοηθήσει τους καπνιστές ώστε να ξεπεράσουν τον εθισμό στη νικοτίνη, όταν η ψιλοκυβίνη χορηγείται σε συνδυασμό με γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία.

For more than 40 years, Charlie Bessant was that guy.
ψιλοκυβίνη, κάπνισμα, θεραπεία, εξάρτηση, απεξάρτηση, γνωσιακή-συμπεριφορική, preludiance

The guy who'd slink out of every party to catch a smoke on the sly. Who'd walk for blocks late at night through his dicey DC neighborhood to score a pack of Marlboro Lights, no matter the weather.

Bessant tried and failed to quit many times. He used the nicotine patch, gum—you name it.

“I always thought, ‘I'm going to quit—this is my last pack,’ ” says Bessant, 64, now living in Silver Spring and semiretired from his work making mounts for museum exhibits. “A big percentage of packs I bought were the last pack I ever bought.”

But on a fall day in 2009, Bessant walked into a building at Johns Hopkins Bayview Medical Center in Baltimore. In Room 3102, he was given a dark-blue capsule to swallow. He lay down on a couch and nestled inside a cocoon of blankets. He put on eyeshades and headphones and waited for the blue capsule to do its thing.

And he never smoked another cigarette again.

Δευτέρα, Ιανουαρίου 06, 2014

Δελφίνια Ψυχοναύτες

Κατηγορία: Ειδήσεις

δελφίνια φτιάχνονται από παραισθησιογόνα ψάρια Tetraodontidae, preludiance
Ένα δελφίνι καθώς μεταχειρίζεται
προσεκτικά ένα από αυτά τα ψάρια
Δελφίνια που «φτιάχνονται» με τις τοξίνες ενός ψαριού συνέλαβαν οι κάμερες στο πλαίσιο των γυρισμάτων του ντοκιμαντέρ του BBC «Dolphins: Spy in the Pod».

Οι κάμερες ήταν ενσωματωμένες σε ψεύτικα ψάρια, καλαμάρια και μια θαλάσσια χελώνα και κατέγραψαν 900 ώρες υλικού που δείχνουν τα δελφίνια στους φυσικούς τους οικοτόπους.

Μια από τις σκηνές που ξεχωρίζουν είναι τα νεαρά δελφίνια που «φτιάχνονται» με ένα τοξικό ψάρι.

Τα δελφίνια δαγκώνουν προσεκτικά κάποιο ψάρι από την οικογένεια Tetraodontidae και το περνούν το ένα στο άλλο.

Όταν το συγκεκριμένο ψάρι απειληθεί απελευθερώνει την τοξίνη τετραδοτοξίνη, η οποία σε μεγάλες δόσεις είναι θανατηφόρα αλλά σε μικρές δόσεις έχει την ίδια επίδραση με ψυχοτρόπες ουσίες.
Όπως φαίνεται, τα δελφίνια γνωρίζουν ακριβώς πώς πρέπει να χειριστούν το ψάρι για να απελευθερώσει τη σωστή ποσότητα, που δεν θα τα βλάψει αλλά που θα τα επιτρέψει να «τριπάρουν».

Αφού δαγκώσουν το ψάρι, τα δελφίνια φαίνονται να βρίσκονται σε κατάσταση έκστασης.

Όπως δήλωσε ο Rob Pilley, ζωολόγος και παραγωγός του ντοκιμαντέρ, όταν μάσησαν το ψάρι τα δελφίνια άρχισαν να συμπεριφέρονται περίεργα και έδειχναν να εντυπωσιάζονται από την αντανάκλασή τους στο νερό.
πηγές: econews, insciencetimes

Συντάκτης: Grigoris Deoudis Ετικέτες: ειδήσεις, δελφίνια, ψυχοδραστικό, τετραδοτοξίνη, ψάρι, ψυχοναύτες

Σάββατο, Ιανουαρίου 04, 2014

Το MDMA μειώνει τις επιπτώσεις της προσομοιωμένης κοινωνικής απόρριψης

Κατηγορία: Ειδήσεις

Περίληψη
elsevier logo preludiance MDMA
Το MDMA (3-4-Μεθυλενοδιοξυμεθαμφεταμίνη) αυξάνει τα αυτο-αναφερθέντα θετικά κοινωνικά συναισθήματα και μειώνει τη δυνατότητα ανίχνευσης κοινωνικής απειλής στα πρόσωπα των άλλων ανθρώπων, αλλά η επίδραση του MDMA σε εμπειρίες/καταστάσεις κοινωνικής αποδοχής και απόρριψης δεν έχει προσδιοριστεί. Εξετάσαμε πώς μια οξεία δόση MDMA επηρεάζει τις υποκειμενικές και αυτόνομες αντιδράσεις σε προσομοίωση κοινωνικής αποδοχής και απόρριψης. Προβλέψαμε ότι η MDMA θα μείωνε τις υποκειμενικές αντιδράσεις στην απόρριψη.

Σε μια διερευνητική βάση, εξετάσαμε επίσης την επίδραση του MDMA στην Αναπνευστική Φλεβοκομβική Αρρυθμία (RSA), μια μέτρηση για τον έλεγχο του παρασυμπαθητικού καρδιακού συστήματος, συχνά θεωρούμενου ως δείκτη κοινωνικής συμμετοχής και ρύθμισης των συναισθημάτων. Κατά τη διάρκεια τριών συνεδριών, υγιείς ενήλικες εθελοντές με προηγούμενη εμπειρία στο MDMA (Ν=36) έλαβαν κάψουλες εικονικού σκευάσματος (placebo) που περιείχαν 0,75 ή 1,5 mg/kg του MDMA υπό αντισταθμισμένες διπλά-τυφλές συνθήκες πειραμάτων.

Κατά τη διάρκεια της αναμενόμενης μέγιστης δράσης της ουσίας, οι συμμετέχοντες έπαιξαν δύο γύρους μιας εργασίας εικονικής κοινωνικής προσομοίωσης που τους ανατέθηκε, που ονομάζεται "Cyberball", κατά την οποία βίωσαν την αποδοχή στον ένα γύρο και την απόρριψη στον άλλο γύρο. Κατά τη διάρκεια της εργασίας λάβαμε και ηλεκτροκαρδιογράφημα (ECGs), από το οποίο υπολογίσαμε την Αναπνευστική Φλεβοκομβική Αρρυθμία (RSA). Έπειτα από κάθε γύρο, οι συμμετέχοντες απάντησαν σε ερωτηματολόγια σχετικά με τη διάθεσή τους και την αυτοεκτίμησή τους. Όπως είχε προβλεφθεί, το MDMA μείωσε την επίπτωση της προσομοιωμένης κοινωνικής απόρριψης στην αυτο-αναφερθείσα διάθεση και την αυτοεκτίμηση και μείωσε την ένταση της απόρριψης, χρησιμοποιώντας ως κριτήριο το ποσοστό των ρίψεων της μπάλας που ανέφεραν οι συμμετέχοντες (σημ. οι ρίψεις μπάλας ήταν μέρος του πειράματος).

Συνεπές με τις συμπαθητικομιμητικές του ιδιότητες, το MDMA μείωσε την RSA σε σύγκριση με την εικονική ουσία (placebo). Η ανακάλυψή μας ότι το MDMA μειώνει τις αντιλήψεις της απόρριψης σε προσομοίωση κοινωνικών καταστάσεων επεκτείνει τα προηγούμενα αποτελέσματα που δείχνουν ότι το MDMA μειώνει την αντίληψη της κοινωνικής απειλής σε πρόσωπα. Από κοινού τα ευρήματα αυτά υποδηλώνουν έναν γνωστικό μηχανισμό με τον οποίο το MDMA δύναται να προκαλέσει θετική κοινωνική συμπεριφορά και συναισθήματα και πώς η συγκεκριμένη ουσία θα μπορούσε να λειτουργήσει ως συμπλήρωμα στην ψυχοθεραπεία. Τα φαινόμενα αυτά χρήζουν περαιτέρω μελέτης σε κοινωνικά περιβάλλοντα πέραν των μελετών σε κατάσταση προσομοίωσης.
πηγή: pubmed

Μετάφραση, απόδοση: Γρηγόρης Δεούδης για το preludiance
Επιμέλεια: Δήμητρα Χασκή

Συντάκτης: Grigoris Deoudis Ετικέτες: ειδήσεις, news, MDMA, αναπνευστική φλεβοκομβική αρρυθμία, κοινωνική γνωστική λειτουργία

Είπαν για το preludiance ~

14 Δεκεμβρίου 2013: «Συγχαρητηρια ! Και παλι ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ !!!” — Γιώργης Οικονομόπουλος, Νευρολόγος - Ψυχίατρος

31 Μαΐου 2013: «Συγχαρητήρια για όλη την εργασία σας πανω στα Ενθεογόνα ! ΜΠΡΑΒΟ !” — Γιώργης Οικονομόπουλος, Νευρολόγος - Ψυχίατρος

16 Μαΐου 2013:Your blog has a lot of excellent material” — Brad Burge, Διευθυντής Επικοινωνιών της 'Διεπιστημονικής Ένωσης Μελετών στα Ψυχοδηλωτικά' (MAPS)