DMT and the Soul of Prophecy (νέο βιβλίο του Dr. Rick Strassman)

Κατηγορία: Βιβλιοπροτάσεις

Τίτλος Βιβλίου: DMT and the Soul of Prophecy
Συγγραφέας: Rick Strassman
Εκδόσεις: Park Street Press
Ημερ/νία έκδοσης: (αναμένεται) 26 Σεπτεμβρίου 2014
Έκδοση: Α'
Σελίδες: 352
Γλώσσα: Αγγλικά
Διαστάσεις: 22,86 Χ 15,24 εκ.
ISBN-13: 978-1-59477-342-6 (μαλακό εξώφυλλο)
ISBN: 1-59477-342-4

---

Ο Δρ. Ρικ Στράσμαν για το νέο του βιβλίο:

«Επιτέλους, είμαι στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσω την ολοκλήρωση του τελευταίου βιβλίου μου: DMT and The Soul of Prophecy. Αν η επιμέλεια συνεχίσει σύμφωνα με το σχέδιο, το βιβλίο θα πρέπει να εμφανιστεί τυπωμένο τέλη Σεπτεμβρίου του τρέχοντος έτους.

Σε αυτό το βιβλίο, αντιμετωπίζω το μείζον ανεπίλυτο ζήτημα με το οποίο έμεινα μετά την ολοκλήρωση του πρότζεκτ μου με τη DMT σχεδόν 20 χρόνια πριν. Αυτό είχε να κάνει με την εύρεση ενός μοντέλου που να ταιριάζει με τα δεδομένα από τις εκθέσεις των εθελοντών μας υπό την επήρεια της DMT. Αυτό τελικά με οδήγησε στην Παλαιά Διαθήκη (εβραϊκή Βίβλος), όπου η έννοια της «προφητικής κατάστασης της συνείδησης», άρχισε να υλοποιείται. Συγχρόνως, προκειμένου να κατανοήσω την Εβραϊκή Βίβλο, στράφηκα προς τους κλασικούς Εβραίους φιλοσόφους του μεσαίωνα, όπως ο Μαϊμονίδης, ο οποίος πρότεινε μάλλον περίπλοκους μεταφυσικούς/πνευματικούς μηχανισμούς για την προφητική εμπειρία. Συνεπώς, στο βαθμό που οι προφητικές καταστάσεις και οι καταστάσεις υπό DMT έμοιαζαν μεταξύ τους, θα μπορούσα να προτείνω μεταφυσικούς και πνευματικούς μηχανισμούς από κοινού παράλληλα με τους από κοινού βιολογικούς μηχανισμούς.

Ενώ οι φαινομενολογικές ιδιότητες των δύο καταστάσεων επικαλύπτονται με πειστικό τρόπο, το περιεχόμενο των πληροφοριών της προφητικής κατάστασης φαίνεται να είναι πολύ πιο ιδιαίτερα ευκρινές, διαχρονικό, και διάχυτο όπως αποδεικνύεται από την επιρροή της εβραϊκής Βίβλου σε ολόκληρο τον κόσμο κατά τα τελευταία 2.500 χρόνια. Οι σημαντικές διαφορές όσον αφορά το προφητικό μήνυμα σε σχέση με της DMT, με οδήγησαν στη συνέχεια να προτείνω θεμελιώδεις διαφορές στον τρόπο με τον οποίο προκύπτουν οι δύο καταστάσεις. Αυτό οδήγησε τελικά σε ένα νέο μοντέλο της πνευματικής εμπειρίας —είτε προφητικό είτε ψυχεδελικό— που λειτουργεί από πάνω προς τα κάτω και όχι με προοπτική από κάτω προς τα επάνω. Η προοπτική από κάτω προς τα επάνω αντιπροσωπεύεται από την νευροθεολογία όπου οι αλλαγές στη χημεία του εγκεφάλου δίνουν την εντύπωση της επικοινωνίας με το θείο, ενώ το νέο μοντέλο μου, θεονευρολογία, προϋποθέτει ότι ο Θεός επικοινωνεί μαζί μας μέσω της ενέργειας του εγκεφάλου.

Το πρώτο μέρος του βιβλίου κάνει ανασκόπηση στην έρευνά μου για την DMT και εν συνεχεία ξεκινά με την αναζήτησή μου για ένα νέο, ακόμη πιο ουσιαστικό μοντέλο. Παίρνω τον αναγνώστη από το χέρι και τον οδηγώ προσεκτικά και υπομονετικά μέσα από το ναρκοπέδιο που η εβραϊκή Βίβλος και οι διάφορες έννοιές της, ιδιαίτερα αυτής του Θεού, απευθύνεται σε πολλούς μορφωμένους κοσμικούς Δυτικούς. Στη συνέχεια συγκρίνω προσεκτικά την DMT και τις προφητικές καταστάσεις χρησιμοποιώντας αποσπάσματα από κλινικές σημειώσεις μου, καθώς και από την εβραϊκή Βίβλο. Αυτή η σύγκριση είναι αμφοτέρων του φαινομενολογικού περιεχομένου, καθώς και των πληροφοριών που κάθε κατάσταση φαίνεται να περιέχει. Χρησιμοποιώ τις ομοιότητες και τις διαφορές για να θέσω παρόμοιους και διαφορετικούς μηχανισμούς, τόσο βιολογικούς όσο και μεταφυσικούς/πνευματικούς. Τέλος, προτείνω πρακτικές συνέπειες τόσο επί του πεδίου όσο και στο ερευνητικό εργαστήριο που απορρέουν από αυτές τις θεωρίες.

Οι πρακτικές συνέπειες της θεωρίας μου, υποδηλώνουν ότι η προφητική εμπειρία της  εβραϊκής Βίβλου μοιράζεται τα ίδια χαρακτηριστικά με τα ψυχοδηλωτικά γνωρίσματα στην κατάσταση υπό την επήρεια της Διμεθυλοτρυπταμίνης (DMT) με ένα διττό τρόπο. Αφενός είναι ότι αυτοί που σέβονται το κείμενο, αλλά στερούνται επιβεβαίωσης της βιωματικής αλήθειας του, σε τέτοιες περιπτώσεις δύνανται να εξετάσουν τη συνετή εφαρμογή της κατάστασης με ψυχοδηλωτικά. Αφετέρου, κάποιος θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει την εβραϊκή Βίβλο ως ένα μέσο για αποκρυπτογράφηση και εξάγοντας πολύ περισσότερες πληροφορίες από τη σύγχρονη Δυτική ψυχεδελική εμπειρία των ουσιών αυτών, από ό,τι ήταν δυνατόν μέχρι τώρα.»

πηγή: rickstrassman

Γρηγόρης Δεούδης για το preludiance
Συντάκτης: Grigoris Deoudis Ετικέτες: βιβλίο, Ρικ Στράσμαν, διμεθυλοτρυπταμίνη, DMT,

Υποβοηθούμενη Θεραπεία με Αγιαχουάσκα για την Απεξάρτηση: Αποτελέσματα Προκαταρκτικής Μελέτης στον Καναδά

Κατηγορία: Ειδήσεις

Περίληψη

Εισαγωγή: Η παρούσα μελέτη αναφέρεται στα αποτελέσματα από μια προκαταρκτική μελέτη παρατήρησης υποβοηθούμενης θεραπείας με αγιαχουάσκα για προβληματική χρήση ουσιών και το άγχος σε μια αγροτική κοινότητα στην Βρετανική Κολομβία στον Καναδά.

Μέθοδοι: Τα κέντρα "Working with Addiction and Stress" (Δουλεύοντας με τον εθισμό και to Στρες) συνδύασαν τέσσερις ημέρες ομάδας συμβουλευτικής με δύο τελετές αγιαχουάσκα υπό την ηγεσία ειδικών. Αυτή η μελέτη συγκέντρωσε την παρακολούθηση των δεδομένων προθεραπείας έξι μηνών (follow-up) από 12 συμμετέχοντες σε αρκετούς ψυχολογικούς και συμπεριφορικούς παράγοντες που σχετίζονται με την προβληματική χρήση ουσιών και αξιολόγηση των ποιοτική αξιολόγηση των στοιχείων από τις προσωπικές εμπειρίες των συμμετεχόντων έξι μήνες μετά.

Πορίσματα: Στατιστικά σημαντικές (p <0,05) βελτιώσεις έχουν καταδείχθηκαν για τις κλίμακες αξιολόγησης της αισιοδοξίας, ενδυνάμωσης, γνώσης και συναίσθησης ​​και νοήματος της ποιότητας ζωής και υποκλίμακες προοπτικής. Η αυτοαναφερόμενη χρήση του αλκοόλ, καπνού και κοκαΐνης μειώθηκαν, αν και δεν συνέβη το ίδιο με τη χρήση κάνναβης και οπιούχων δεν· οι αναφερθείσες ελαττώσεις στην προβληματική χρήση κοκαΐνης ήταν στατιστικά σημαντικές. Όλοι οι συμμετέχοντες στη μελέτη ανέφεραν θετικές και μόνιμες αλλαγές από τη συμμετοχή σε αυτά τα θεραπευτικά κέντρα.

Συμπεράσματα: Αυτή η μορφή υποβοηθούμενης θεραπείας με αγιαχουάσκα φαίνεται να σχετίζεται με στατιστικά σημαντική βελτίωση σε διάφορους παράγοντες που σχετίζονται με την προβληματική χρήση ουσιών. Τα ευρήματα αυτά υποδηλώνουν ότι οι συμμετέχοντες μπορεί να έχουν βιώσει θετικές ψυχολογικές και συμπεριφορικές αλλαγές στο πλαίσιο της παρούσας θεραπευτικής προσέγγισης και ότι μια πιο ενδελεχής έρευνα της υποβοηθούμενης θεραπείας με αγιαχουάσκα για προβληματική χρήση ουσιών, δικαιολογείται.

Μετάφραση, απόδοση, επιμέλεια: Γρηγόρης Δεούδης για το preludiance
Συντάκτης: Grigoris Deoudis Ετικέτες: ειδήσεις, ενθεογόνα, ψυχοδηλωτικά

Ο εντροπικός εγκέφαλος: μια θεωρία καταστάσεων της συνείδησης ενημερωμένη από έρευνα νευροαπεικόνισης με ψυχοδηλωτικά

Κατηγορία: Ειδήσεις

Η εντροπία είναι μια αδιάστατη ποσότητα που χρησιμοποιείται για τη μέτρηση της αβεβαιότητας σχετικά με την κατάσταση ενός συστήματος, αλλά μπορεί επίσης να υποδηλώνει φυσικές ιδιότητες, όπου η υψηλή εντροπία είναι συνώνυμη με την υψηλή διαταραχή. Η εντροπία εφαρμόζεται εδώ στο πλαίσιο των καταστάσεων της συνείδησης και των συναφών νευροδυναμικών τους, με ιδιαίτερη έμφαση στην κατάσταση υπό την επήρεια ψυχοδηλωτικών. Η κατάσταση υπό την επήρεια ψυχοδηλωτικών θεωρείται πρότυπο μιας πρωτόγονης ή πρωτογενούς κατάστασης της συνείδησης που προηγήθηκε της ανάπτυξης του σύγχρονου, ενήλικου, ανθρώπου, της φυσιολογικής συνείδησης σε αφύπνιση.

Με βάση τα δεδομένα νευροαπεικόνισης με ψιλοκυβίνη, μια κλασική ψυχοδηλωτική ουσία, υποστηρίζεται ότι το κυρίαρχο χαρακτηριστικό των «πρωτογενών καταστάσεων» είναι αυξημένη εντροπία σε ορισμένες πτυχές της λειτουργίας του εγκεφάλου, όπως το ρεπερτόριο των λειτουργικών μοτίβων συνδεσιμότητας που σχηματίζονται και διασπώνται στο πέρασμα του χρόνου. Πράγματι, δεδομένου ότι υπάρχει ένα μεγαλύτερο ρεπερτόριο μοτίβων συνδεσιμότητας στις υπό των ψυχοδηλωτικών ουσιών καταστάσεις από ό,τι στην κανονική συνείδηση ​​εγρήγορσης, αυτό σημαίνει ότι οι πρωτογενείς καταστάσεις μπορούν να παρουσιάζουν «κρισιμότητα», δηλαδή, την ιδιότητα να ισορροπούν σε ένα «κρίσιμο» σημείο σε μια μεταβατική ζώνη μεταξύ τάξης και αταξίας, όπου ορισμένα φαινόμενα όπως η ισχύς των νόμων κλιμάκωσης εμφανίζονται.

Επιπλέον, εάν οι πρωτογενείς καταστάσεις είναι ζωτικής σημασίας, τότε αυτό δείχνει ότι η εντροπία καταστέλλεται στην κανονική αφυπνισμένη συνείδηση, πράγμα που σημαίνει ότι ο εγκέφαλος λειτουργεί ελαφρώς κάτω από τη ζώνη κρισιμότητας. Υποστηρίζεται ότι αυτή η καταστολή της εντροπίας εφοδιάζει την κανονική αφυπνισμένη συνείδηση με περιορισμένη ποιότητα και συναφείς μεταγνωστικές λειτουργίες, συμπεριλαμβανομένης της δοκιμής-πραγματικότητας και της αυτογνωσίας.

Προτείνεται επίσης ότι η είσοδος σε πρωτογενείς καταστάσεις εξαρτάται από την κατάρρευση της συνήθως εξαιρετικά οργανωμένης δραστηριότητας εντός του δικτύου προεπιλεγμένης λειτουργίας (ΔΠΛ) και μια αποσύνδεση μεταξύ του ΔΠΛ και του έσω κροταφικού λοβού (που είναι συνήθως αισθητά συζευγμένα). Αυτές οι υποθέσεις μπορούν να ελεγχθούν εξετάζοντας την εγκεφαλική δραστηριότητα και την συναφή γνωστική λειτουργία σε άλλες υποψήφιες πρωτογενείς καταστάσεις, όπως στον ύπνο REM (ταχεία κίνηση των ματιών) και στις αρχές της πρώιμης ψύχωσης και της σύγκρισης αυτών με μη πρωτογενείς καταστάσεις, όπως η κανονική αφυπνισμένη συνείδηση και η αναισθητοποιημένη κατάσταση.

Εισαγωγή

Ο κύριος στόχος αυτής της εργασίας είναι να εισαγάγει μια νέα θεωρία των καταστάσεων συνείδησης που ενσωματώνουν τις αρχές της φυσικής, της νευροβιολογίας και της ψυχανάλυσης. Η θεωρία έχει ως στόχο να βοηθήσει την κατανόησή μας για τη σύνθεση του ανθρώπινου νου, την αντιμετώπιση ερωτημάτων όπως: «πώς η κανονική αφυπνισμένη συνείδηση των υγιών ενήλικων ατόμων σχετίζεται με άλλες καταστάσεις συνείδησης;» «πώς ο ανθρώπινος εγκέφαλος διατηρηθεί την κανονική κατάσταση αφυπνισμένης συνείδησης;» και «τι συμβαίνει με τη λειτουργία του ανθρώπινου εγκεφάλου όταν συμβαίνουν μη συνήθεις καταστάσεις, όπως ο ύπνος στη φάση REM/στην ονειροπόληση, στην πρώιμη ψύχωση και στην κατάσταση υπό την επήρεια ψυχοδηλωτικών ουσιών;»

Στον πυρήνα της, η υπόθεση του εντροπικού εγκεφάλου προτείνει ότι η ποιότητα κάθε κατάστασης συνείδησης εξαρτάται από την εντροπία του συστήματος[1] που μετράται με τις βασικές παραμέτρους της λειτουργίας του εγκεφάλου. Η εντροπία είναι ένα ισχυρό εργαλείο επεξήγησης για τη γνωστική νευροεπιστήμη (cognitive neuroscience), δεδομένου ότι παρέχει ένα ποσοτικό δείκτη της τυχαιότητας ή διαταραχής ενός δυναμικού συστήματος, ενώ ταυτόχρονα περιγράφει τον ενημερωτικό χαρακτήρα, δηλαδή, την αβεβαιότητά μας για την κατάσταση του συστήματος στην περίπτωση δειγματοληψίας σε κάθε δεδομένη χρονική στιγμή.

Όταν εφαρμόζεται στο πλαίσιο του εγκεφάλου, αυτό μας επιτρέπει να κάνουμε μια μετάφραση μεταξύ των μηχανιστικών και των ποιοτικών ιδιοτήτων. Έτσι, σύμφωνα με την αρχή αυτή, η αυξημένη υποκειμενική αβεβαιότητα ή «αμηχανία» συνοδεύει της καταστάσεις της αυξημένης εντροπίας του συστήματος.

Αυτές οι ιδέες συνάδουν με την αρχή της ελεύθερης ενέργειας του Karl Friston[2] και τους αναγνώστες που ενδιαφέρονται για την Μπεϋζιανή συμπερασματολογία και τους μηχανισμούς μέσω των οποίων ο εγκέφαλος πιθανολογείται ότι ελαχιστοποιεί την ελεύθερη ενέργεια/αιφνιδιασμό.(Friston 2010)

Η εντροπία του συστήματος, όπως αυτή εφαρμόζεται στον εγκέφαλο, συνδέεται με ένα άλλο τρέχον καυτό-θέμα στη γνωσιακή νευροεπιστήμη, συγκεκριμένα την «αυτο-οργανωμένη κρισιμότητα»[3] (Chialvo και συνεργάτες, 2007). Το φαινόμενο της αυτο-οργανωμένης κρισιμότητας αναφέρεται στο πώς ένα πολύπλοκο σύστημα (δηλαδή, ένα σύστημα αποτελούμενο από πολλές μονάδες που εμφανίζει αναδυόμενες ιδιότητες σε παγκόσμιο επίπεδο πέραν όσων εμπλέκονται με τις επιμέρους μονάδες του) απωθημένο από την ισορροπία από μια κανονική εισροή ενέργειας, αρχίζει να παρουσιάζει ενδιαφέρουσες ιδιότητες μόλις φτάσει σε ένα κρίσιμο σημείο σε μια σχετικά στενή ζώνη μετάβασης μεταξύ των δύο άκρων του συστήματος τάξης  και χάους.

Τρεις ιδιότητες που εμφανίζονται από τα κρίσιμα συστήματα που είναι ιδιαίτερα σημαντικές για την παρούσα εργασία είναι οι εξής: (1) το μέγιστο αριθμό των «μετασταθών» ή παροδικά σταθερών καταστάσεων (Tognoli και Kelso, 2014), (2) μέγιστη ευαισθησία σε διαταραχές, και (3) μία τάση για τύπου-αλληλουχίας διαδικασίες που διαδίδονται σε όλο το σύστημα, κάτι που αναφέρεται ως «χιονοστιβάδες» (Beggs and Plenz, 2003).

Υπάρχουν αυξανόμενες ενδείξεις ότι η δραστηριότητα του εγκεφάλου, όπως και μεγάλο μέρος της φύσης, εμφανίζει κρίσιμη συμπεριφορά (Beggs και Plenz, 2003) και αυτό θέτει ορισμένα ενδιαφέροντα ερωτήματα: για παράδειγμα, παρουσιάζει η εγκεφαλική δραστηριότητα των υγιών ενήλικων ανθρώπων χαρακτηριστικά κρισιμότητας κατά την κανονική αφυπνισμένη συνείδηση, ή μήπως υπάρχουν άλλες καταστάσεις της συνείδησης κατά τις οποίες τα χαρακτηριστικά αυτά είναι ακόμα πιο έντονα εκεί;

Ένα άλλο σημαντικό θέμα που καλύπτεται στο παρόν έγγραφο είναι το ψυχαναλυτικό μοντέλο της δομής του νου (δηλαδή, η «μεταψυχολογία» του Φρόιντ). Συγκεκριμένα, θα συζητήσουμε μερικές από τις πιο θεμελιώδεις έννοιες της φροϋδικής μεταψυχολογίας, με ιδιαίτερη έμφαση στο εγώ[4]. Έχουμε επικεντρωθεί στο εγώ, διότι είναι μια μια τις λιγότερο αφηρημένες έννοιες του Φρόιντ και πιθανολογείται ότι η αποσύνθεσή του είναι απαραίτητη για την εμφάνιση των πρωτογενών καταστάσεων.

Το εγώ μπορεί να οριστεί ως μια αίσθηση κατοχής μιας αμετάβλητης ταυτότητας και προσωπικότητας· πιο απλά είναι «η αίσθηση του εαυτού.» Κυρίως ωστόσο, στην Φροϋδική μεταψυχολογία, το εγώ δεν είναι απλά μια (υψηλού επιπέδου) αίσθηση της εαυτότητας· είναι ένα θεμελιώδες σύστημα που λειτουργεί σε ανταγωνισμό και συνεργασία με άλλες διαδικασίες στο νου για να καθορίσει την ποιότητα της συνείδησης. Είναι επειδή ο Φρόιντ περιέγραψε «το εγώ» κατ' αυτή τη μηχανιστική έννοια ότι μπορεί να θεωρηθεί ως χρήσιμο συμπλήρωμα για την πιο ευρέως χρησιμοποιούμενη έννοια του «εαυτού». Ουσιαστικά, οι όροι «εγώ» και «εαυτός» είναι συνώνυμοι, με τη διαφορά ότι το «εγώ» έχει ένα υπόβαθρο στην Φροϋδική μεταψυχολογία.

Τέλος, το από κοινού θέμα που συνδέει όλα τα παραπάνω και προσφέρει μια μοναδική δυνατότητα για την εμπειρική μελέτη τους είναι η κατάσταση υπό την επήρεια των ψυχοδηλωτικών ουσιών. Στην ενότητα που ακολουθεί, τασσόμαστε υπέρ της έρευνας με τις ψυχοτρόπες ουσίες διότι προσφέρουν σημαντικές δυνατότητες για την ανάπτυξη πτυχών της ψυχαναλυτικής θεωρίας και για τη μελέτη της ανθρώπινης συνείδησης γενικότερα. Επικαλούμενος πρόσφατα ευρήματα νευροαπεικόνισης που αφορούν το κλασικό ψυχοδηλωτικό ψιλοκυβίνη, η κατάσταση υπό την επήρεια ψυχοτρόπων ουσιών περιγράφεται ως μια πρωτότυπη υψηλής εντροπίας κατάσταση της συνείδησης (δηλαδή, υψηλότερη από την κανονική αφυπνισμένη συνείδηση). Κατά ένα αξιοπερίεργο τρόπο, παρουσιάζουμε ενδείξεις ότι ο εγκέφαλος εμφανίζει περισσότερα από τα χαρακτηριστικά της κρισιμότητας στις καταστάσεις υπό την επήρεια ψυχοδηλωτικών από ό,τι ανακύπτουν κατά τη διάρκεια της κανονικής αφυπνισμένης συνείδησης. Επιπλέον, αυτό οδηγεί στην πρόταση ότι ο εγκέφαλος των σύγχρονων ενήλικων ανθρώπων διαφέρει από αυτόν των πλησιέστερα εξελιγμένων προγόνων του, λόγω της εκτεταμένης ικανότητας για την καταστολή της εντροπίας, πράγμα που σημαίνει ότι το σύστημα (δηλαδή, ο εγκέφαλος) αποκλίνει από την ορθή κρισιμότητα προς μια κατάσταση ελαφράς υπο-κρισιμότητας.

Το ψυχολογικό ομόλογο της διαδικασίας αυτής είναι η ανάπτυξη ενός ώριμου εγώ[5] και συναφείς μεταγνωστικές λειτουργίες (βλ. παρακάτω για τους σχετικούς ορισμούς αυτών των όρων). Συγκεκριμένα, προτείνουμε ότι εντός του δικτύου-προεπιλεγμένης-λειτουργίας (ΔΠΛ)[6] της λειτουργικής συνδεσιμότητας σε φάση-ανάπαυσης (RSFC)[7] και της αυθόρμητης, σύγχρονης δραστηριότητας ταλάντωσης στον οπίσθιο φλοιό του προσαγωγίου (PCC), κυρίως στην συχνότητα εγκεφαλικών κυμάτων άλφα (8-13 Hz), μπορούν να αντιμετωπίζονται ως τα νευρωνικά σύστοιχα της «ακεραιότητας του εγώ.» Τα στοιχεία που υποστηρίζουν τις υποθέσεις αυτές συζητούνται κατά τις επόμενες παραγράφους.

Πριν ξεκινήσουμε, είναι σημαντικό να αναφερθώ σε ένα αρχικό σημείο πιθανής ασάφειας. Η άποψη που εκφράζεται εδώ είναι ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος εμφανίζει μεγαλύτερη εντροπία σε σχέση με άλλα μέλη του ζωικού βασιλείου, το οποίο είναι ισοδύναμο με το να πούμε ότι ο ανθρώπινος νους έχει μεγαλύτερο ρεπερτόριο των πιθανών νοητικών καταστάσεων από τα κατώτερα ζώα (βλέπε κατωτέρω θεωρία ενσωμάτωσης πληροφοριών της συνείδησης του Giulio Tononi). Έτσι, αν αναφερθούμε στην ανθρώπινη εξέλιξη πέρα από τους πιο στενούς επιζήσαντες συγγενείς μας, τότε θα ήταν παραπλανητικό να λέγαμε ότι η καταστολή της εντροπίας είναι η καθοριστική ιδιότητα του ανθρώπινου εγκεφάλου, πράγματι, θα μπορούσε να είναι πιο ακριβές να μιλάμε για επέκταση της εντροπίας. Η εξέλιξη της ανθρώπινης συνείδησης μπορεί να έχει συμβεί μέσα από μια διαδικασία σχετικά ταχέων επεκτάσεων της εντροπίας (με ταυτόχρονη αύξηση της διαταραχής του συστήματος) ακολουθούμενη από καταστολή της εντροπίας (ή αναδιοργάνωση του συστήματος και κατάπτωση). Έτσι, η πρόταση ότι η κανονική αφυπνισμένη συνείδηση σε υγιείς ενήλικες, σύγχρονους ανθρώπους εξαρτάται από την καταστολή της εντροπίας σημαίνει ότι υπήρχε μια κατάσταση σχετικά πλησίον αυτής (π.χ., στον αρχαϊκό homo sapiens-και σε βρέφη), στα οποία η εντροπία ήταν σχετικά αυξημένη, όπως είναι σε πρωτογενείς καταστάσεις. Το θέμα είναι ότι ο εγκέφαλος των ενήλικων σύγχρονων ανθρώπων βρίσκεται σε φάση κατάπτωσης παρά σε φάση επέκτασης.

Η Αξία Ερευνών στα Ψυχοδηλωτικά

«Δεν φαίνεται να είναι υπερβολή να πούμε ότι τα ψυχοδηλωτικά, που χρησιμοποιούνται υπεύθυνα και με την κατάλληλη προσοχή, θα είναι για την ψυχιατρική, ό,τι είναι το μικροσκόπιο για τη βιολογία και την ιατρική ή ότι το τηλεσκόπιο είναι για την αστρονομία. Τα εργαλεία αυτά καθιστούν δυνατή τη μελέτη σημαντικών διαδικασιών που υπό κανονικές συνθήκες δεν είναι διαθέσιμες για άμεση παρατήρηση.» — Στανισλάβ Γκροφ M.D., Ph.D., 1980

Το 1953, ο Βρετανός ψυχίατρος και ερευνητής Χάμφρι Όσμοντ διερευνούσε τα ψυχωσικομιμητικά αποτελέσματα της μεσκαλίνης, μιας ψυχοδηλωτικής ουσίας που προέρχεται από τον κάκτο πεγιότ. Ο Βρετανός συγγραφέας Άλντους Χάξλεϋ έμαθε για την εργασία του 'Οσμοντ και ξεκίνησε αυτομάτως μια αλληλογραφία μαζί του, ζητώντας από τον Όσμοντ να εποπτεύσει μια προσωπική ψυχεδελική εμπειρία. Η μετέπειτα εμπειρία του Χάξλεϊ με τη μεσκαλίνη θα γίνει το αντικείμενο του διάσημου βιβλίου του «Oι πύλες της αντίληψης» (Huxley, 1954). Όπως και πολλοί άλλοι πριν και μετά από αυτόν, ο Χάξλεϊ είχε επηρεαστεί βαθύτατα από τις εμπειρίες του με τα ψυχοδηλωτικά και το 1956 αναζήτησε μαζί με τον Όσμοντ έναν ικανοποιητικό όρο για αυτή την κατηγορία ουσιών. Εκείνη την εποχή, οι όροι «ψυχωσικομιμητικά» και «παραισθησιογόνα» ήταν δημοφιλείς, αλλά και οι δύο άνδρες θεώρησαν ότι αυτοί αναφέρονται σε απλές πτυχές της εμπειρίας αυτών των ουσιών και όχι στον ουσιαστικό τους χαρακτήρα. Ο Χάξλεϋ πρότεινε τον όρο "phanerothyme," (φανεροθυμία) θέλοντας να προσδιορίσει την «ανάδειξη του πνεύματος ή της ψυχής» (Huxley et al., 1977), και ο Όσμοντ προσέφερε τον όρο «ψυχοδηλωτικό» από τις λέξεις για τον «νου» ή «ψυχή», που συνολικά σημαίνει «το προς εκδήλωση». Ενώ ήταν ο όρος του Όσμοντ «ψυχοδηλωτικό» που ταίριαζε καλύτερα και οι δύο άνδρες αναζητούσαν μια λέξη που θα μπορούσε να υποδηλώσει την ίδια βασική ιδιότητα, δηλαδή, την ικανότητα των ψυχοδηλωτικών να διατρανώσουν τις άδηλες πτυχές του νου.

(μετάφραση σε εξέλιξη!)
Πρώτη μη-μεταφρασμένη φράση της παρακάτω πρωτότυπης εργασίας: "In 1943, Swiss chemist Albert Hofmann discovered"

Μετάφραση, απόδοση, επιμέλεια: Γρηγόρης Δεούδης για το preludiance
Συντάκτης: Grigoris Deoudis Ετικέτες: ειδήσεις, εντροπία, εγκέφαλος, έρευνα, ψυχοδηλωτικά

Ιαγουάροι Ψυχοναύτες

Κατηγορία: Ειδήσεις, Βίντεο

Εκτός από τα δελφίνια ψυχοναύτες, υπάρχουν και άλλα ζώα που έχουν ανακαλύψει τα φυτά με τις ψυχοδραστικές ιδιότητες.
Στο video clip εμφανίζεται ένας ιαγουάρος να μασά φύλλα του φυτού yajé (Banisteriopsis caapi), ένα φυτό με υψηλές συγκεντρώσεις των τρυπταμινών χαρμίνη και χαρμαλίνη, το οποίο χρησιμοποιείται στην παρασκευή του αφεψήματος αγιαχουάσκα. Στη συνέχεια, όπως φαίνεται ο ιαγουάρος εμφανίζει σημάδια μέθης και το «ταξίδι» ξεκινά.

Στιγμιότυπο που δείχνει τον Ιαγουάρο αφότου έχει καταναλώσει
από τα φύλλα του φυτού yajé (Banisteriopsis caapi)

Συντάκτης: Grigoris Deoudis Ετικέτες: ειδήσεις, ιαγουάρος, ψυχοναύτης, yajé, yage, yaje, Banisteriopsis caapi,

Η Βιοσύνθεση της DMT σε μια κυτταρική σειρά μελανώματος και ο μεταβολισμός της από τις υπεροξειδάσες

Κατηγορία: Ειδήσεις


Αυτή η μελέτη περιγράφει μια πιθανή εναλλακτική μεταβολική οδό για την N,N-διμεθυλοτρυπταμίνη (DMT) περιλαμβανομένων των υπεροξειδάσεων που δεν έχουν προηγουμένως περιγραφεί σε ανθρώπους και προσδιορίζει την DMT και τους μεταβολίτες σε μια κυτταρική σειρά μελανώματος. Πλήρες έγγραφο: 32 σελίδες

Κάνναβη: Ο Πρώτος Θάνατος στα Χρονικά λόγω Τοξικότητας;

Κατηγορία: Ειδήσεις

By now you've heard the entire growing buzz surrounding the unfortunate and untimely death of Gemma Moss.  She was the young mother who died in her sleep one night and who has since been launched to a status of international recognition by the alleged cause of her death.  The pathologist Dr Kudair Hussein who examined her post-mortem determined in all his infinite wisdom that Gemma died of “cannabis poisoning”.

At this point we all know that within the scope of the current accepted and peer-reviewed study on the subject that “cannabis poisoning” is no more a valid cause of death than say a lollypop overdose or fatal rainbow exposure.  It’s just simply a fantasy, where cannabis to have been involved with her death there would have to be other underlying causes which went undetected during the autopsy. That happens; lots of people go to their grave with “unknown” written in the cause section of their death certificate.  Not all puzzles will be solved.

Ένα γλειφιτζούρι είναι πιο
επικίνδυνο για έναν
διαβητικό από την κάνναβη

When you think about it, lollipops are more dangerous to diabetics than cannabis is to just about anyone.  Suck on that a minute.

It’s easy to feel an impotent sense of frustration and rage when things like this happen.  We all know it’s a big pile of hooey, so what can we do about it?  Well, there is in fact an answer to that question.

Gemma Moss has been wronged by this determination of death.  She has now been smeared in the press as a woman who was taken astray and then to an early grave by the demon weed.  Her entire life has been laid bare and exposed on the front page of every tabloid rag, she’s now that woman who smoked herself to death with pot.  Her children will grow up believing that their mother threw her life away on substance abuse rather than live and raise them.  They will feel abandoned and doubtlessly have to deal with deep emotional conflicts.  Losing a parent at their tender age is very, very difficult to overcome.

They have suffered harm at the hands of the government, and this is where a quick lesson in civics comes into play.  What do you do when the state screws you over?  Who do you go to when an injustice is done by a person of authority?  You go to the Ombudsman.

The Ombudsman is the government official who deals with complaints of wrongdoing by government departments, like the NHS, who employ the pathologist that declared Gemma Moss ‘ death “cannabis poisoning” with a complete lack of evidence to back it.  Her children are too young to engage the government process and try to seek justice in order to restore their mother’s reputation in the public eye.  When the weakest amongst us has no voice it becomes the duty of all good citizens to speak on their behalf.

Today you can do a good deed for the children of the departed

There is a website you can go to in order to make complaints.  There is an entire wing of the Ombudsman’s office dedicated to dealing with problems concerning the NHS.  They have email and phones and fax and all the modern tools of communication.  They need to hear that this woman has been smeared by an irresponsible action on the part of a government employee and that this outcome is unacceptable to you the taxpaying public.  Did you ever pay VAT on something?  Then you’re paying to keep these people around, you might as well put them to work for you.

www.ombudsman.org.uk

That is the link to the homepage of the people I am talking about (first you must complain to the Poole NHS trust before going to the Ombudsman).  This is the Customer Service department of government.  There are phone and internet contacts listed, you can even write them an old fashioned paper letter and slap a stamp on it while postal services are still a thing of the present.  While you're on the website you can file a formal complaint right there on the page, they have a step by step process for you to go through.

One complaint isn't going to do much.  Two would be better.  10,000 complaints will have the government wanting it to go away and at the very least putting on a display of caring.  That’s something more than nothing.  In the best case scenario a million people crash the site filing complaints and they are forced to address the cause of death and seek a reversal of the findings.  You could help restore a dead woman’s reputation and strike a blow against prohibitionist propaganda at the same time.


Please note before you complain to the Ombudsman, you must first write your grievance to the Poole Hospital NHS Foundation Trust; if they do not satisfactorily answer your grievance, then you can write to the Ombudsman.

Μια μεταθανάτια εξέταση με μη επιστημονική μεθοδολογία βρήκε ότι τα αίτια θανάτου
για την Gemma Moss ήταν η τοξικότητα της κάνναβης.
Αυτό είναι αδύνατο αναφέρει ο NORML Μεγ. Βρετανίας.

What you want to do is complain to the Ombudsman that Dr Kudair Hussein has acted against the available scientific literature in his field when making a determination of death by “cannabis poisoning” in the case of Gemma Moss.  He is on the board at the Poole Hospital, a member of the NHS and a public employee; as such he is subject to public accountability.  His findings have the potential to harm the reputation of the deceased, negatively affect the family she has left behind, and creates an unscientific precedent in the determination of death in the cases like these.  Medical professionals are bound to operate within the accepted scientific literature and this conduct strays from that standard.


It is no more appropriate than a physician claiming they can cure cancer with baking soda.  Professional standards must be adhered to in public institutions.  Remind them of this fact today.

πηγή: NORML UK

Αυτό το ενδιαφέρον άρθρο βρίσκεται σε αναμονή μετάφρασης στα ελληνικά.
Το υλικό που υπάρχει ξεπερνά το χρόνο μετάφρασης, αλλά τα άρθρα αναρτώνται ακόμη και στα αγγλικά ώστε οι ενδιαφέρουσες διεθνείς εξελίξεις στο χώρο των ψυχοδηλωτικών να γνωστοποιούνται ευθύς αμέσως. Ενδιαφέρεσαι να συμμετάσχεις;
Συντάκτης: Grigoris Deoudis Ετικέτες: ειδήσεις, κάνναβη, θάνατος, gemma moss, μεγάλη βρετανία

Κατηγορία: Άρθρα του preludiance

«Όσοι αντιμετωπίζουν τα ψυχεδελικά ως ενθεογόνα, αφήνοντάς τα δηλαδή να επενεργήσουν σε βάθος σε ψυχολογικό, πνευματικό και γνωστικό επίπεδο, έχουν πολύ λιγότερες πιθανότητες για οποιουδήποτε είδους κατάχρηση και πολύ περισσότερες πιθανότητες για σημαντική ωφέλεια που θα επηρεάσει σε βάθος τους προαναφερθέντες τομείς.
Αντιθέτως, όσοι αντιμετωπίζουν τις ψυχεδελικές ουσίες μόνο ως μέσο ευφορικό, έχουν περισσότερες πιθανότητες προς μια αργή επιρρέπεια στη βλάβη, στους προαναφερθέντες τομείς (ψυχολογικό, πνευματικό, γνωστικό).

Τα ψυχοδηλωτικά είναι χρησιμότατα εργαλεία που όταν χρησιμοποιούνται με φειδώ --δουλεύοντας λίγο-λίγο με τον εαυτό, προχωρώντας αργά και μεθοδικά-- είναι ικανά να επιφέρουν ριζικές αλλαγές στην ψυχοσύνθεση του ατόμου.» ~ preludiance

εικόνα: aumega.art

Συντάκτης: Grigoris Deoudis Ετικέτες: ενθεογόνα, ψυχοδηλωτικά, ψυχεδελικά,

DMT: οπτική απεικόνιση εμπειρίας διμεθυλοτρυπταμίνης

Κατηγορία: Βίντεο

Οπτική απεικόνιση εμπειρίας διμεθυλοτρυπταμίνης (DMT) υπό την εξιστόρηση εμπειριών του Τέρενς Μακένα.

Βάλτε πλήρη προβολή, 750px, φορέστε τα ακουστικά και.. αφήστε τις αισθήσεις να απορροφήσουν ~
Ετικέτες: βίντεο, διμεθυλοτρυπταμίνη, DMT